รายละเอียด : นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้คุยกับตัวเองอย่างเปิดใจ

นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้คุยกับตัวเองอย่างเปิดใจ

เพราะความเจ็บปวดมีหลากหลายแบบ
การปลอบโยนสำหรับเราจึงควรหลากหลายเช่นกัน
บางทีเราต้องปลอบตัวเอง บางทีจำเป็นต้องได้รับคำปลอบโยนจากผู้อื่น
คงดีหากเรามีมิตรสหายให้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจลึกๆ เมื่อมีความทุกข์
เพราะถึงแม้อีกฝ่ายไม่อาจเข้าใจเราได้ถ่องแท้
แต่แค่ได้ระบายออกก็เท่ากับปลอบประโลมใจแล้ว
ขณะเดียวกันเราาเองก็ได้รับการปลอบโยนจากการปลอบโยนหัวใจผู้อื่นได้เช่นกัน
เพราะสุดท้ายคำว่าปลอบโยนใจก็คือการแบ่งเบาจิตใจต่อกันและกัน