รายละเอียด : จอมโจรกับเมียสุดที่รัก

“อย่านะ...” เสาวรสต้านสุดกำลัง ขณะที่อคิณหัวเราะอย่างสะใจ
“เธออยากล้างบาปให้ผู้หญิงเลวคนนั้นไม่ใช่เหรอ ฉันก็กำลังจะชำระความในแบบของฉันนี่ไง”
เขาพูดพร้อมๆส่งมือใหญ่ลูบไล้พวงแก้มนุ่มนิ่มแผ่วเบาก่อนผละออกไปจัดการปลดมวยผมปล่อยให้เส้นผมสีน้ำตาลเข้มของหล่อนแผ่สยายรุ่ยร่ายล้อมกรอบรูปหน้านั้น
เขาแลเห็นความอ่อนใสจากเนียนแก้มผ่องซึ่งจุดอารมณ์เขาให้เร่าร้อนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และตอนนี้เชลยสาวที่ลูกน้องเขาลักพามาผิดตัวกำลังจุดไฟสวาทในกายเขาให้ลุกโชนและเร่าร้อนจนเขาแทบจะด่าวดิ้น
“รสไม่เชื่อหรอว่าคุณจะข่มเหงรสได้ลงคอ”
“ฉันก็ไม่เชื่อหรอกว่ายุงอย่างเธอจะไม่เคยสูบเลือดสูบเนื้อผู้ชายมาก่อน”
อคิณว่าแล้วโน้มใบหน้าต่ำลงเข้าใกล้ดวงหน้าหวานไปทุกขณะ เสาวรสจับจ้องมองเข้าด้วยหัวใจเต้นระทึก หล่อนพยายามบอกตัวเองว่าเขาไม่มีวันทำอะไรที่เป็นการขืนใจหล่อนแน่นอน แต่แววตาของอคิณยามนี้ไม่อาจทำให้หล่อนวางใจได้
“คุณอคิณ! อย่านะ”
“เธอเป็นคนยั่วฉันเองนะเสาวรส” เขาคำรามที่ซอกหูหล่อนน้ำเสียงดุกร้าว
ใบหน้าเขาลอยอยู่ใกล้ๆแก้มหล่อน ลมหายใจเป่ารดพวงแก้มหล่อนให้แดงซ่านขึ้นมาทันที เสาวรสบ่ายหน้าหนีปลายจมูกของเขา แต่ก็ถูกเขาจูบที่ซอกคอเข้าอีกจนได้
“ถ้าอยากนักฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้”
หล่อนชะงักกึกตัวแข็งทื่อไปในบัดดล และทันทีที่พูดจบ อคิณก็สอดฝ่ามือเข้าใต้ชายเสื้อเข้าไปอย่างถืออำนาจ!