รายละเอียด : พ่อเลี้ยงจอมทัพ

“ฮื่อ...อย่าดื้อสิ” เขาว่าแล้วใช้ปากและฟันงับเบาๆลงบนก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นภายใต้ผืนผ้าเนื้อเนียนลื่นขวางกลั้น บุหงาส่าหรีสั่นสะท้านจนหลุดครางออกมาผะแผ่ว หน้าท้องหล่อนแขม่วเกร็งไปหมด การกระทำของเขาทำให้หล่อนอดรนทนไม่ได้กับความวาบหวิวที่ก่อเกิดไปทั้งกายและใจ
“เชื่อฉันนะบุหงา ...ฉันขอแค่จูบ ...เพียงแค่จูบเท่านั้น"
บุหงาส่าหรีส่ายหน้าสะบัดไปมาพยายามฝืนตัวเองให้หลุดออกจากภวังค์หวามซาบซ่านกาย
...เพียงแค่จูบหรือ?
...คนจูบกันเขาปลดเปลื้องเสื้อผ้ากันด้วยหรือ?
ละครเรื่องไหนๆ พระนางก็ไม่เคยเปลื้องเสื้อผ้าเพื่อจูบกัน แล้วดูสิ่งที่เขาทำ ช่างสวนทางกับถ้อยคำพร่ำบอกอย่างสิ้นเชิง!
"อย่า" หล่อนห่อไหล่ บิดกายพลิ้วตามริ้วคลื่นหวามหวานที่ก่อเกิด หล่อนพยายามฉุดดึงสติที่เตลิดเปิดเปิง แต่พยายามเท่าไรก็พ่ายแพ้แก่ชั้นเชิงลีลารักของเขา
“อื้อ...ไม่เอาแบบนี้” หล่อนสะดุ้ง! เมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากร้อนผ่าวแนบนาบผิวกาย ...ลากเรื่อยต่ำลงไปตามหน้าท้องแบนราบ ...ผ่านรอยบุ๋ม ...และค่อยๆ ไต่เรื่อยลงไป...
“อย่า! ...อย่าจูบตรงนั้น” หล่อนอยากยับยั้งแต่คงไม่ทันแล้ว เพราะส่วนนั้นของหล่อนกำลังถูกเขาจูบ! 
...เพียงแค่จูบเท่านั้น!
...เขาบอกหล่อนแบบนี้
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
หืม...แค่จูบจริงๆเหรอพ่อเลี้ยง โอวม่ายยยย...บุหงาจะเชื่อตาหื่นเหรอ?
อย่านะ! อย่าเชื่อคารมเขา รีบๆห้ามเสียก่อนจะห้ามไม่ทัน!!
บุหงาจะห้ามทันไหม? แวะไปช่วยบุหงา ‘ห้ามทัพ’ หน่อยฮะ
ท่าทางพ่อเลี้ยงจะ ‘ทับเก่ง’ สมชื่อ “พ่อเลี้ยงจอมทัพ”