รายละเอียด : สั่งรักมาเฟีย

เธอเป็นนักข่าวหัวร้อน เขาเป็นมาเฟียที่หลงเสน่ห์เธอ “คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงจะมาสั่งคนอื่นได้” “ผมเป็นใครงั้นเหรอ เอ๊…เป็นคนที่สามารถทำให้คุณตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนผมแบบตอนนี้ยังไงละ" ปรินทร์ถือโอกาสกอดเธอแน่น จนเธอต้องใช้มือทั้งสองข้างดันไว้ "ฉันบอกให้หยุด ถ้าไม่หยุดฉันจะอัดคุณให้น่วมเลย" ขู่เขาออกไปเสียงแหว ทั้งที่ตอนนี้ตัวเองกำลังเสียเปรียบ "คิดว่าผมกลัวหรือไง ดื้อนักนะแม่ตัวยุ่ง ผมจะรอถึงวันที่คุณจะมาอยู่ใต้ร่างของผม วันนั้นคุณได้ครางไม่หยุดแน่” “กรี๊ด อ…ไอ้” "หยุด…แก้วหูผมจะแตกแล้วนะ กรี๊ดมาได้ ถ้าไม่หยุดผมจะปิดปากคุณด้วย…" ปรินทร์เอ่ยออกมาเสียงแหบพร่าชิดข้างหูเธออย่างจงใจ กรนภารีบเอามือมาปิดปากตัวเองแน่น เพราะยังไม่อยากโดนเขาทำอะไรมากกว่านี้ "โธ่… คิดว่าจะแน่สักแค่ไหน ทำไมไม่กรี๊ดอีกละครับ คุณ กรนภาคนสวย" "อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน ฉันจะกลับปล่อยได้แล้ว…ค่ะ" เธอพยายามปรับน้ำเสียงให้ดูอ่อนหวานขึ้น "พูดแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย" ปรินทร์มองเธอด้วยสายตาอ่อนแสงลงเพราะรับรู้ได้ว่าเธอกำลังกลัว ปรินทร์ปล่อยกรนภาเป็นอิสระ เธอรีบวิ่งปรุ๊ดหนีเขาไปอย่างไว "หึ…คุณทำให้ผมติดใจเสียแล้วสิ แม่กวางน้อยเนื้อนุ่ม" ปรินทร์ยักยิ้มมุมปากอย่างพอใจ