รายละเอียด : ลังไม่เล จะเทหรือจะรัก

“จดทะเบียนกับผมได้ไหม”
“แค่กๆ หา...อะไรนะ” ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งโหยงสำลักน้ำกันเลยทีเดียวกับประโยคที่คนตรงหน้าเอ่ยออกมา
“ผมถามว่า คุณมาจดทะเบียนสมรสกับผมไหม ผมมีความจำเป็นต้องมีสามีก่อนกลับบ้านน่ะ ช่วยผมทีได้ไหม” ชายหนุ่มจ้องหน้าเขานิ่ง ท่าทางและแววตาของคนพูดไม่ได้บ่งบอกเลยสักนิดว่าพูดเล่น
“จะบ้าหรือไงคุณ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ บ้าหรือเปล่า สติดีอยู่หรือเปล่าหา” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียก่อนจะเดินหนีเธอเข้าไปกระแทกตัวลงนั่งกับโซฟาตัวใหญ่ คนตัวเล็กวิ่งตามเขาต้อยๆ
“ไม่ได้บ้าซักหน่อย พรุ่งนี้ผมต้องกลับเมืองไทยแล้ว พ่อกับแม่ผมจะให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ผมไม่อยากแต่ง ผมไม่ได้รักเขา” คนตัวเล็กบอกเหตผล
“ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งสิ ไม่เห็นจะยาก” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ
“ไม่ยากกะผีอะดิ เข้าใจไหมว่าผมโดนบังคับ ไม่อย่างนั้นโดนตัดออกจากกองมรดก ตัดพ่อตัดแม่ตัดลูกด้วย ที่สำคัญผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงอ่าผมไม่ใช่แบบนั้น” คราวนี้เสียงหวานใสแว๊ดใส่เขาเสียงดังใบหน้าสวยงอง้ำ
“แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วย คนอื่นมีเยอะแยะไม่คิดหรือว่าผมก็ไม่ชอบผู้ชาย” ทำไมต้องเป็นเขาด้วย เด็กนี่ประสาทหรือเหล่านะถ้าเป็นอย่างนั้นน่าเสียดายแย่ออกจะสวยหุ่นดีขนาดนี้ (เอิ่ม....ก็มันจริงนี่นา)
“คุณหล่อดี ถูกใจผม” เป็นคำตอบที่แทบทำให้เขาสำลักน้ำเป็นครั้งที่สอง อะไรจะตรงขนาดนี้
“ผมไม่ตกลง” คนอย่าง เลย์ ฟอร์เลอร์ใครก็มาบังคับไม่ได้ เขาตอบพร้อมกับเอนตัวลงกับพนักโซฟาด้วยท่าทางสบายขึ้น ใบหน้าหล่อเหลายังคงเรียบสนิท