รายละเอียด : ท่านประธาน(ขยี้)รัก

สมภารไม่กินไก่วัด แต่ไก่อ่อนหัดเขากลับโปรดปราน (สิรภพ x โปรดรัก)
ยุภาวางแผนและเฝ้ารอเวลาเกือบเดือน จะไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไปแม้สักนาทีเดียว
เจ้าหล่อนเบียดกายขาวผุดผ่องเข้าหาร่างสูงของสิรภพ ชายหนุ่มรู้สึกอยากอาเจียนและรีบเบือนหน้าหนีภาพเย้ายวนที่ครั้งหนึ่งเขาเคยหลงใหลความสวยของหล่อน
“มาสิคะ คุณเคยบอกว่าปากของยุเก่งที่สุด มาสิคะ รออะไรอยู่” น่าแปลกที่เขายืนมองดูเรือนร่างของหล่อนด้วยสายตาเย็นชา ถึงแม้ตอนนี้ร่างกายเขาเริ่มรุมร้อนจากยาปลุกกำหนัดที่ดื่มเข้าไป
สายตาเขามองหล่อนอย่างเฉยชาและลึกไปกว่านั้นมันคือความรังเกียจอย่างแรงกล้า เล่นเอายุภาแทบกรี๊ดออกมา
“แน่ใจนะคะว่าจะไม่กินยุเหมือนแต่ก่อน อย่าโง่ไปหน่อยเลยค่ะ ของอร่อยมาป้อนถึงปากจะเดินหนีไปทำไมคะ”
“ผมจะกลับและอย่ามาขวางถ้าไม่อยากถูกโยนออกนอกห้อง” เขาคำรามบอกพร้อมควักเช็คมาเขียนยอดเงินแล้ววางที่โต๊ะเตี้ยหน้าโซฟา
ยุภาก้มคว้าเช็คมาถือไว้โดยไม่คิดจะอ่านตัวเลขเพราะมั่นใจว่าสิรภพเป็นคนรักมั่นคำสัญญา หล่อนมองเขาอย่างผิดหวังก่อนจะเดินกลับไปคว้าผ้าขนหนูมาพันกายอย่างกระแทกกระด้วยความโมโหสุดขีด
“ไม่ต้องรอสามวันหรอกค่ะ พรุ่งนี้เช้ายุจะย้ายออกไปเลย เชิญไปเสวยสุขกับเมียเด็กของคุณต่อไปเถอะ หน้าจืดชืดแบบนั้น คงให้คุณเอาได้ไม่นานหรอก คนอย่างคุณน่ะต้องได้แม่พวกผู้หญิงร้อนแรงถึงจะเอาอยู่”
“ก็ไม่แน่เสมอไปนักหรอก ผมอาจจะเปลี่ยนรสนิยมก็ได้”
“ยุจะหาผู้ชายคนใหม่ เอาให้เก่งเรื่องเซ็กส์มากกว่าคุณอีก”
“ผมจะรอฟังข่าวดีจากคุณ”
“ไม่ต้องมาท้า ยุหาได้แน่นอน”
“ผมไปล่ะ ขอบคุณนะที่ให้กินยาปลุกเซ็กส์ คืนนี้กะว่าจะนอนกับเมียเด็กเอาให้ถึงเช้าเลย” สิรภพเดินไปเปิดประตูออกยังทันได้ยินเสียงของคนในห้องกรีดร้องด่าตามหลังเขา
“ไอ้ผู้ชายสารเลว!!! ขอให้เซ็กส์เสื่อม” ยุภากรีดร้องด่าตามหลังเจ้าของเงินด้วยความคั่งแค้นแต่มือยังกำเช็คในมือแน่นอย่างหวงแหน