รายละเอียด : อย่าอ่อยหนู

เมื่อถูกเพื่อนรักขอให้มาช่วยเป็นไม้กันสาวให้กับพ่อ แก้วบุหลันจำต้องรับคำ ยัยดิสนีย์ตัวร้าย รับหน้าที่นั้น โดยหารู้ไม่ว่า มันเป็นแผนร้ายของยัยกามเทพตัวป่วน ที่จงใจ...จัดให้ งานนี้

โปรยปราย

“ใช่ หนีไม่ได้ ไม่มีทางหนีได้”
เขาว่า แล้วยิ้มพราวใส่ตาเธอ ที่กำลังมองเขาตาโต เมื่อเขาวางเธออย่างละม่อมบนเตียง แล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ทีละชิ้น ทีละชิ้น
“คะ...คุณ”
เขาปลดเปลื้องตัวเองจนเปลือยเปล่า แก้วบุหลันเผลอมองไล้ไปตามเรือนร่างแข็งแกร่งนั่น อย่างไม่สามารถละสายตาได้ เขาจับมือเธอไปวางที่หน้าท้องแกร่งของตนเอง แล้วชักนำให้มือเธอลูบไล้ผิวเนื้อส่วนนั้น เขาถึงกับขนลุกเกรียวเมื่อเธอแตะต้องแล้วทำตาม
“ชอบไหม?”
“คะ”
สาวน้อยที่กำลังมองเขา ลูบเขาเพลินๆ เงยหน้ามองสบตากับนัยน์ตาฉ่ำเยิ้มนั่น จอมพลจับมือเธอให้ไปวางตรงที่หน้าอกด้านซ้าย เธอรับรู้ว่ามีอวัยวะสำคัญเต้นอยู่ในนั้น
“ตรงนี้ของผม...มันให้หนูไปแล้วนะ”
“เอ่อ...หนู คือว่า มันเร็วไปไหมคะ”
เธอใจเต็มตื้น ปลาบปลื้มไปกับคำที่เขาบอก แต่เธอกับเขาก็รู้จักกันในระยะเวลาอันสั้นเหลือเกิน
“เร็วหรือช้า มันไม่สำคัญ มันสำคัญที่ผมรู้ใจตัวเอง ว่าผมอยากได้หนู อยากเป็นของหนู ผักโขมครับ”
เขาเลื่อนมือของเขา ไปจับกุมตรงหน้าอกด้านซ้ายของเธอบ้าง แล้วเอ่ยเสียงทุ้ม ขณะที่ไม่สามารถวางมือของตนไว้เฉยๆ ได้อย่างมือเธอ
“ตรงนี้ของหนู ให้ผมได้ไหม?”