รายละเอียด : หลงลืมตัวตาย

“เออ.. มาๆ เข้ามาเลย ไม่ต้องเกรงใจ วันนี้บ้านกูไม่มีใครอยู่ เขาไปดูงานกัน” ภูมิพัฒน์หรือเต้ยพูดพลางกุลีกุจอเปิดประตูบานเล็กที่อยู่ข้างตัวบ้านเชื้อเชิญเพื่อนให้เดินเข้าไปด้านใน เวลานี้เป็นเวลากลางคืนที่ดึกสงัดของหมู่บ้านที่มีชื่อขนาดกลางตั้งอยู่แถวชานเมือง หมู่บ้านจัดว่าเป็นหมู่บ้านจัดสรรยุคบุกเบิกของคนที่อาศัยอยู่ในแถบนี้ก็ว่าได้ เนื่องจากไม่มีนิติบุคคลของหมู่บ้านในการดูแลอำนวยความสะดวกต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของการรักษาความสะอาดตามตรอกซอกซอยภายในที่พักอาศัย หรือว่าเรื่องของเวรยามการรักษาความปลอดภัย หากแต่คนในหมู่บ้านมีเครือข่ายที่เข้มแข็ง เป็นหูเป็นตาให้กันและกัน บางบ้านติดกล้องวงจรปิดหน้าบ้าน บางบ้านออกมาขี่จักรยานกลางดึก และบางบ้านก็ติดไฟสปอร์ตไลท์เล็กๆเพื่อเพิ่มความสว่างให้กับหน้าบ้านของตนเองและบริเวณโดยรอบ ถึงแม้ว่าจะเฝ้าระวังกันเองอย่างแข็งขัน แต่ก็ไม่วายเพิ่งเจอขโมยขึ้นบ้านหลังหนึ่งเมื่อสัปดาห์ก่อน หากแต่ก็สามารถจับได้โดยละม่อมเลยในวันนั้น นั่นก็เพราะว่ามีเครือข่ายหมู่บ้านคอยช่วยกัน เสียงจิ้งหรีดเรไรยังคงส่งเสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วบริเวณสมกับเป็นช่วงหน้าร้อนเสียจริงๆ แถมอากาศโดยรอบก็ยังคงร้อนอบอ้าวไร้ซึ่งสายลมพัดผ่าน ทศพลหรือโอ ผู้เป็นแขกกิตติมศักดิ์ของบ้าน ‘อัครวัชรโยธิน’ ในวันนี้ ใช้หลังมือของตนปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบริเวณใบหน้าก่อนเดินตามเพื่อนสนิทเข้าไปภายในบ้าน “มิน่า…. วันนี้บ้านมึงเลยดูมืดๆ” เมื่อได้ยินเพื่อนทักแบบนั้น เขาจึงกวาดสายตามองไปยังรอบๆบริเวณบ้านของตนเองอย่างรวดเร็ว แล้วพบว่าในตอนนี้บ้านของเขาทั้งหลังนั้นมืดสนิทอย่างที่เพื่อนบอกจริงๆ โดยไม่นับรวมกับโคมไฟที่ติดอยู่เหนือประตูทางเข้าบ้านที่ยังคงส่องแสงสว่างนวลตาอยู่เพียงดวงเดียว กับไฟดาวไลท์ดวงจิ๋วที่ติดตั้งเป็นแถวยาวตรงบริเวณทางเข้าโรงจอดรถของบ้าน ซึ่งมีระบบการเปิด - ปิด แสงสว่างอัตโนมัติ หากเมื่อมีแสงแดดสาดส่องเข้ามาโดนเซ็นเซอร์ควบคุมความสว่าง ไฟดาวไลท์จะปิดระบบการทำงานลงทันที เท่ากับว่าวันนี้ไม่มีใครเปิดไฟทิ้งเอาไว้เลยจริงๆ “สงสัยแม่กูจะประหยัดไฟ เห็นบ่นว่าค่าไฟเดือนนี้ขึ้นมาเยอะ มึงก็ชอบทักอะไรแปลกๆ ไปมึงเข้าบ้านเลย ยุงกัดกูหมดแล้วเนี่ย เดี๋ยวกูก็เป็นไข้เลือดออกหรอก” ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้านพูดพลางหยิบกุญแจบ้านที่คล้องอยู่กับกระเป๋าหนังสีดำขึ้นมาไขประตูบ้านด้านในจนมีเสียงดัง ‘คลิ๊ก’ “เข้ามาเลย” ภูมิพัฒน์บอกพร้อมกับหมุนลูกบิดประตู ทั้ง 2 คนเดินเข้าไปในตัวบ้าน จากที่มองในตอนแรกว่าบ้านทั้งหลังมืดแล้วนั้น พอเข้ามาภายในตัวบ้านแล้วกลับพบว่ามันมืดกว่าที่เห็นเมื่อครู่มากนัก ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้าน เดินตรงไปยังสวิตช์ไฟที่อยู่ใกล้ๆกับประตูทางเข้าด้วยความชำนาญที่มีมาตั้งแต่เด็ก ก่อนที่จะกดเปิดไฟอย่างรวดเร็ว