รายละเอียด : กรุ่นรัก...กลิ่นกาแฟ

นันทวันเลิกคิ้วมองของในมือเพื่อนอย่างฉงนใจ ก่อนจะยืนมือไปรับแล้วรีบถาม “นี่… คืออะไรหรือมาย” “สูตรกาแฟของร้านทั้งหมดที่นันต้องจำให้ได้ เราจะเทรนให้เอง” “หา!” นันทวันอ้าปากค้างตาเหลือก เหลือบหยิบดูของในมือนิดหนึ่ง พลางน้ำลายลงคอ อื้อฮือ! ทำไมมันเยอะอย่างนี้หว่า “จำให้ได้ทั้งหมดเนี่ยนะ” “ใช่…เห็นมั้ย มันไม่ง่ายหรอกนะกับการทำร้านกาแฟ” เห็นอาการตาเหลือกของเพื่อน มาตารีบแย็บต่อเพื่อลองใจ “ทำไมมันเยอะอย่างนี้ล่ะ มาย…หามาจากไหนเนี่ย” “เกือบ 70% ของสูตรที่ใช้ในร้านคิดค้นโดย…วาโย” “โห…” นันทวันอุทานด้วยความทึ่ง “เห็นร้านเล็ก ๆ อย่างนี้เนี่ยนะ…สุดยอด!” “พวกเราก็ลองผิดลองถูกกันมาหลายครั้ง กว่าที่จะได้สูตรพวกนี้มา ชิมกาแฟที่เราลองเติมนั่นนิด ลดนี่หน่อย จนลิ้นชาไปพักหนึ่ง” มาตาเล่าแล้วก็ทำให้ย้อนไปนึกถึงภาพในวันเก่า ๆ ที่วาโยมักจะวิ่งถือแก้วออกจากเคาน์เตอร์ ส่งเสียงแจ้ว ๆ อย่างดีใจ ประหนึ่ง นักวิทยาศาสตร์ค้นคิดสารเคมีตัวใหม่ในโลกได้