รายละเอียด : รักสุดฟากฟ้าฝัน

“ไข่งู? คุณเอาไข่งูมาให้ฉันกินอย่างนั้นรึ?” “น่า... จะไข่อะไรมันก็สุกแล้วละก่อนที่เจ้าจะกินเข้าไป” “แหวะ!” เธอหันตัวหนีเขาอย่างรวดเร็วเพื่อโก่งคออาเจียน แต่ดูเหมือนไข่เจ้ากรรมที่กินเข้าไปฟองหนึ่งจะถูกย่อยไปแล้ว แม้กระทั่งกล้วยอีกสองลูก เพราะไม่มีอะไรพุ่งออกมาทางปากนอกจากน้ำลายเหนียวๆ “วีธรา เจ้าเป็นอะไร?” เธอหันไปมองคนถามคล้ายจะตกใจ ด้วยสายตาขุ่นๆ ตอบเสียงรวนหลังจากใช้หลังมือปาดน้ำลายออกจากมุมปาก “อ๊วก! รู้จักไหม?” “ทำไมล่ะ หรือไม่สบาย” เสียงถามฟังซื่อๆ เหมือนไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่ประกายแววตากลับดูเต้นริก ทำให้เอะใจว่าอาจจะถูกหลอกยกกำลัง ก็ไม่รู้ว่าทำไมเรี่ยวแรงที่หายไปเพราะทั้งร้อนทั้งเหนื่อยจึงกลับมาปุบปับพอที่จะมีแรงยกมือเท้าสะเอว เค้นเสียงถามออกไปเสียงดัง “คุณตั้งใจหลอกฉันใช่ไหม? ไข่นั่นไม่ใช่ไข่งู?” “ก็ใครว่าใช่เล้า เจ้าก็” “คน...ผีทะเล!” ดูเหมือนร่างกายจะกลับมาแข็งแรงยิ่งกว่าตอนเริ่มออกเดินเสียอีก เพราะสามารถกระโดดเข้าไปผลักไหล่กว้างตึงด้วยแรงที่ถึงกับทำให้ร่างสูงเซไปหลายก้าวกว่าจะปักหลักได้มั่นคง “เจ้าด่าข้าเรอะ” เสียงมีกังวานลึกถามด้วยน้ำเสียงไม่เดือดร้อน บนใบหน้ายังปรากฏรอยยิ้มขันแตะแต้ม “ใช่! จะทำไม?”