รายละเอียด : ใจเอย ใยจึงรัก

ใจเอย ไฉนยากจะห้ามใจสวาทรักระหว่างชายเมียทิ้งกับน้องเมียวัยขบเผาะจึงยากจะต้านทาน“เดี๋ยวกินอิ่มแล้วพี่จะพาแก้วไปจดทะเบียน” เขายังย้ำความตั้งใจนี้ แก้วใจทำตาปริบๆ แล้วเอ่ยเสียงอ้อมแอ้ม“ไม่จดไม่ได้หรือจ๊ะ”“ไม่ได้หรอก แก้วจะได้พี่แล้วไม่รับผิดชอบเหรอ”ทักษ์เอ่ยหน้าตาเฉย พลางตักโจ๊กใส่ปาก แก้วใจอ้าปากหวอเลยหนนี้“แก้วต้องรับผิดชอบพี่” เขาทำเสียงขรึมๆ แล้วเอ่ยต่อไปหน้าตาย “คืนนั้นแก้วได้พี่ พี่เมา...แล้วพี่ก็ออกข้างในไปแล้วด้วย ไม่ได้ป้องกันอะไรสักอย่าง เกิดว่าแก้วท้องมาจะทำยังไง แก้วต้องรับผิดชอบพี่ด้วยการจดทะเบียน ไม่งั้นพี่จะไปแจ้งความ”คำพูดของเขาช่างสับสน เอาผลประโยชน์เข้าตัว จนแก้วใจงงไปหมดแล้ว เธอได้แต่อ้าปากค้างแบบนั้น แล้วก็หุบฉับเมื่อเขาบอกให้เธอรีบกินข้าวให้อิ่ม รับผิดชอบ...นี่ตกลงใครควรรับผิดชอบใครอะ“เปลี่ยนชุดนี้นะ”ชายหนุ่มดึงเสื้อผ้าออกมาจากตู้ส่งให้เธอ มันคือเดรสลูกไม้สีหวาน ที่แก้วใจชอบว่ามันสวยมาก แต่ก็ไม่อยากได้เพราะราคาแพงมากของมันนั่นเองเธอตกลงใจไม่ค้าน ไม่เถียงอะไรกับเขา เพราะชักจะเหนื่อยที่จะต้องเถียงกับคนอย่างทักษ์ ได้แต่บ่นคนเดียวงึมงำ ว่าทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้กันนะดื้อเหลือเกินจะเอาอะไรก็ต้องเอาให้ได้ดั่งใจสิน่าจะเอาอะไร?...เธอกลายเป็นสิ่งที่เขาอยากจะเอา...สินะ