รายละเอียด : เขาเป็นตะวัน ข้าเป็นรัตติกาล

เซี่ยจิงลี่สตรีผู้อาภัพเพราะตาบอดแต่กำเนิด ทว่าโลกของนางยังคงสวยงามเมื่อมีพี่ชายแซ่หยางที่คอยปกป้องดูแลนางอย่างดียิ่ง เขาเหมือนแสงตะวันที่สว่างเจิดจ้าในชีวิตอันไร้แสงของนาง แต่เมื่อชีวิตของเซี่ยจิงลี่ต้องสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแม้กระทั่ง ‘ดวงตะวัน’ ดวงนั้น นางจะอยู่ต่อไปอย่างมีความสุขได้หรือ ................................... เซี่ยจิงลี่ถอดอาภรณ์ออกที่หลังโขดหิน และก้าวลงสระน้ำอย่างระมัดระวัง เพราะจักษุประสาทบกพร่อง โสตประสาทของนางจึงดีเลิศ แม้วิชาตัวเบาของเขาจะไม่ธรรมดา แต่นางยังรู้ว่ามีคนอยู่ใกล้ๆ สระน้ำ “พี่ชาย ท่านแอบดูข้าอาบน้ำหรือเจ้าคะ” “ข้าไม่ได้แอบ” “ข้ากำลังเปลือย พี่ชายโปรดรักษามารยาทด้วย” “คุณหนูอายหรือ จำไม่ได้หรือว่าท่านเคยปีนขึ้นเตียงข้ามาก่อน” “เวลานั้นข้าจำได้ว่าพี่ชายขอให้ข้าสำรวมกิริยา ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน” หัวใจดวงน้อยเต้นเร่าเมื่อได้ยินเสียงของเขาที่เคลื่อนกายลงมาในสระ “เพราะเวลานั้นข้าคิดว่าข้าไม่คู่ควร คุณหนูสูงส่งเกินกว่าที่ข้าจะเอื้อมถึง”