รายละเอียด : ยอดรักอสูรร้าย

เขาก็ยังนึก ‘อยากได้’ ร่างบางนี้แทบทุกสัดส่วน! อยู่ตลอดเวลา บุษบาใจเต้นโครมครามกับความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น แม้ก่อนหน้านี้เธอและเขาจะเกินเลยลึกซึ้งกันมาก่อน มากถึงขั้นไม่มีเหตุผลประการใดที่ต้องหลงเหลือความเขินอายก็เถอะ แต่ว่า...ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็ไม่ได้ลดความขวยเขินให้น้อยลงไป รังแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มือเล็กยกขึ้นดันร่างหนานั้นไว้ ปากอิ่มเม้มเข้าหากันทันทีที่ดวงตากลมๆ ของหญิงสาวปะทะกับความวาวคมของแววตาเคร่งขรึม “ใช้เวลาคิดหาข้อแก้ตัวนานไปแล้ว” รพีภัทรเอ่ยเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ปิดปากเงียบ ลมหายใจนั้นรินรดปลายจมูกเล็กที่เชิดรั้น บุษบายังเม้มเรียวปากเป็นเส้นตรง ยังไม่ทันได้เปิดปากขยับเป็นคำพูด ความรู้สึกของสิ่งแปลกปลอมที่บดเบียดแนบชิดกับช่วงขาเรียวนั้นเรียกรอยแดงให้กระจัดกระจายบนใบหน้าของหล่อน “เอ่อ...ถอยออกไปก่อนได้ไหมคะ” หญิงสาวต้องตั้งสติมากพอสมควรเลยทีเดียว ก่อนจะหลุดประโยคนี้ออกมาได้ แต่คนได้ยินยังแสดงอำนาจบาตรใหญ่อยู่เหนือร่างกายของเธอ และดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัวเลยทีเดียว หม่อมหลวงหนุ่มถึงกลับต้องซ่อนรอยยิ้มไว้ภายใต้ใบหน้าของอสูรร้าย นั่นเพราะอาการที่คนใต้ร่าง