รายละเอียด : เด็กชายคูนกับพญานาคตัวสุดท้ายแห่งลำน้ำฯ

“ที่ท่านต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะพวกผม” คูนบอกน้ำเสียงหนักแน่น “ยังไงผมไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกต้องช่วยท่านจนได้”“ทำไมท่านไม่พ่นพิษใส่พวกนั้นให้ตายละครับ มีคนว่าพิษของท่านนั้นร้ายกาจกว่างูเห่าเป็นสิบเป็นร้อยเท่า” เด่นเดชถามบ้าง จากการได้พยุงลากกันมาทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยกับชายจากเมืองบาดาลนี้อย่างรวดเร็ว“ข้าทำแบบเจ้าว่าไม่ได้หรอก เป็นการสร้างเวรสร้างกรรมโดยไม่จำเป็น”“แต่พวกนั้นทำกับท่านขนาดนั้น” เด่นเดชยังไม่หายข้องใจ“เพราะข้าเคยทำแบบนั้นกับพวกเขาก่อนะซี” ชายชาวพญานาคบอก“เงียบเถอะเด่น เก็บแรงไว้หนีก่อน” คูณปรามเพื่อน “ยิ่งพูดมากเสียงหอบก็ยิ่งดังเดี๋ยวได้หมดแรงก่อนถึงแม่น้ำ”เสียงผู้คนเริ่มเงียบไปแต่ลำแสงไฟฉายจำนวนหนึ่งกลับกวักแกว่งตัดแสงจันทร์นวลไล่หลังไม่ลดละ เวลาเดียวกันเสียงหอบเหนื่อยจากทั้งสี่ก็ดังแข่งกันขึ้น“เรารอดแล้ว อีกนิดเดียวเอง” นวลว่า เสียงกระแสน้ำเชี่ยวกระทบโขดดังแว่วเข้ามาไกลๆลำแสงไฟฉายดูเหมือนใกล้เข้ามาเรื่อยๆพวกนั้นไม่มีท่าทีลดละเช่นกัน อีกไม่นานนักพวกเขาคงไล่ตามทันอย่างไม่ต้องสงสัย คูนคิด