รายละเอียด : สุราดอกท้อยามฤดูใบไม้ผลิ BL

สุราดอกท้อยามฤดูใบไม้ผลิ

บนเทือกเขา เขียวชอุ่มมีป่าท้อเเห่งหนึ่ง บรรยากาศดั่งสรวงสวรรค์ บุปผาที่บานตลอดปีส่งกลิ่นหอมขจรขจาย เมฆหมอกในบริเวณนั้นหนาทึบ บางครั้งสายลมพัดพาเกล็ดหิมะโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า

ในป่าท้อมีสวนเล็กๆชื่อว่าอัสดงยอเเสง  กลางสวนมีสระน้ำขนาดย่อม กลีบดอกท้อลอยอยู่บนผิวน้ำตัดกับท้องฟ้า สีคราม วึ่งประดับด้วยเมฆขาวนวล เหล่ามัจฉาเเหวกว่ายอย่างมีความสุข ผิวน้ำกระเพื่อมกระทบเเสง สีทองดูระยิบระยับเป็นประกาย สร้างความสุขใจเเก่ผู้พบเห็น

ใกล้ๆกันนั้นมีหอหนังสือเล็กๆ เมื่อย่างกรายเข้าไปไกล ได้กลิ่นน้ำหมึกหอม ทันทีที่ผลักประตูเข้าไป ย่อมเห็นตำราสารพัดเล่มเรียงรายอยู่บนชั้นหนังสือ เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ จะเห็นว่ามีวรรณกรรมรักวาบหวามอัดเเน่นอยู่บนชั้น

หากได้มาเยือนที่นี่ก็เหมือนรับรู้ได้ถึงตัวตนของผู้เป็นเจ้าของสถานที่

ทว่า...เวลานี้ เจ้าของหอหนังสือไม่อยู่ในห้อง

หญิงสาวซึ่งสวมชุดสีเเดงย่องเข้าไปในป่าท้อเเละเรียกหาเขา

"ซีเฟิงหย่วน!ซีเฟิงหย่วน!"

"อยู่นี่ ทางนี้"

บนต้นท้อเก่าเเก่ใบเขียวชอุ่ม ใครคนหนึ่งนั่งเเกว่งขาพร้อมกับขานตอบอย่างเอือมระอา

"นี่...เสี่ยวหง ข้าเป็นเจ้านายของเจ้านะ เรียกชื่อข้าห้วนๆไร้สัมมาคารวะอย่างนี้ได้ยังไง"

หงสาวชะงัก เงยหน้ามอง...เห็นชายหนุ่มนั่งพิงลำต้นอยู่บนกิ่งไม้ ปกเสื้อเเบะออก ผูกน้ำเต้าสุราไว้ที่เอวเเละถือสมุดเล่มเล็ก เมื่อเขาเห็นนางเงยหน้ามอง ดวงตามีเสน่ห์คู่นั้นจึงหรี่โค้งเช่นกิ่งท้อ เเววตาดูสดใสราวกับฤดูใบไม้ผลิ

เขาผู้นี้มีนามว่า ซีเฟิงหย่วน คนคุ้นเคยกันมักเรียกว่าเถาฮวา ทุกครั้งที่เขาปรากฏตัว มักมีลมเย็นพัดผ่านราวกับเทพเจ้าร่ายมนตร์

เเม้เขามิใช่ผู้รักสันโดษ เเต่ตั้งเเสร้งทำตัวประดุจนักพรตผู้ปรารถนา สันโดษในโลกเเห่งวิญญาณ ถึงกระนั้นก็ไม่มีผู้ใดถือสาเพราะเขาคือ เทพเจ้า เยว่เหล่า หรือ ผู้เฒ่าใต้เเสงจันทร์ คือ กามเทพเเห่งสรวงสวรรค์ผู้ดูเเลความรักในโลกมนุษย์ เเละสมุดเล่มเล็กในมือเขาก็คือสมุดบัญชีเนื้อคู่

เนื้อหาปกหลัง : สุราดอกท้อยามฤดูใบไม้ผลิ BL

สุราดอกท้อยามฤดูใบไม้ผลิ BL

เรื่องราวของ ซีเฟิงหย่วน กามเทพเจ้าเสน่ห์เเห่งสวรรค์ ผู้มีนิสัยร่าเริงเป็นกันเอง กับ จิงจิ๋ว พยายมราชผู้มีนิสัยเข้มงวดจริงจัง ซีเฟิงหย่วนไปยมโลกเพื่อยืมสมุดบัญชีชีวิตมนุษย์ ขณะลอบเดินชมสถานที่ระหว่างรอพญายมราช กลับหลงทางเเละพบเด็กหนุ่มรูปงาม เขาพยายามช่วยเหลืออีกฝ่ายเพราะเข้าใจผิด คิดว่าเป็นนักโทษหมายหลบหนี โดยไม่รู้ว่า... นั้นคือร่างจำเเลงของผู้ปกครองนรกที่หนึ่ง เเม้เดินทางกลับมายังถิ่นของตนเองเเล้ว ซีเฟิงหย่วนยังหวั่นต่อถิ่นของตนเองเเล้ว ซีเฟิงหย่วนยังหวั่นต่อพญายมราชผู้นั้นไม่น้อยเเละลางสังหรณ์ก็เป็นจริงเพราะผ่านไปเพียงครึ่งวัน อีกฝ่ายก็มาเยือน หมายเอาคืนเรื่องที่เขาก่อความวุ่นวายไว้ที่ยมโลก