ประวัตินักเขียน

ชื่อ : พิชญะพิมพ์ วิทวัสกุล

นามปากกา : มุฑิตา

# จุดกำเนิดของนามปากกามาจากหนใด

คำๆ นี้ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ สมัยเรียนพระพุทธศาสนาแล้วค่ะ เพราะรู้สึกว่าเพราะดี ความหมายของคำนี้คือ "ความมีจิตพลอยยินดีในลาภยศสรรเสริญและความสุขของผู้อื่น" ซึ่งตรงกับใจที่หวังจะให้ผู้อ่านมีความสุขขณะที่อ่านเรื่องของเรา แต่ชอบตัว "ฑ" เพราะไม่ค่อยได้ใช้จึงแอบเปลี่ยนจาก "ท" มาเป็น "ฑ" แทนค่ะ

# ล้วงลับชีวิตส่วนตัว(สักนิด)...ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่คะ

ตอนนี้ก็ทำกิจการเล็กๆ ของตัวเองควบคู่ไปกับงานเขียนค่ะ (เพราะสามารถใช้เป็นข้ออ้างในการที่เขียนงานออกมาช้าได้ดี..อิอิ)

# เดินทางมาสู่วังวนของคนช่างฝันได้อย่างไรคะ

ที่มาเริ่มเขียนจริงจังเพราะเห็นใบปลิวงาน "แจ่มใสอวอร์ด ครั้งที่ 1" แต่เห็นตอนประมาณปลายเดือนตุลาคม 50 ค่ะ ก็ไม่แน่ใจว่าจะเขียนทันไหมเพราะปิดรับผลงานแค่สิ้นปีนั้น แต่ก็อยากลองท้าทายตัวเองดูสักตั้งก็เลยมีแรงฮึด แต่ตอนหลังโชคดีที่เลื่อนปิดรับสมัครออกไปจนถึงสิ้นเดือนมกราคม 51 จึงค่อยยังชั่วได้มีเวลาเขียนขัดเกลาเพิ่มอีกหน่อย พอประกาศผลก็ดีใจมากค่ะที่ตัวเองไม่ถอดใจเลิกเขียนไปเสียก่อน เพราะไม่อย่างนั้นคนขี้เกียจตัวเป็นขนคงไม่ได้มีหนังสือของตัวเองออกมาให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรีแก่วงศ์ตระกูลสักเล่มเป็นแน่

 # นักเขียนที่ชอบ หนังสือที่ใช่ ขอแบบโดนใจ 3เล่มค่า

นักเขียนที่ชอบและเรื่องที่ชอบมีมากมายหลายประเภทค่ะ ทั้งการ์ตูนญี่ปุ่น นิยายแปลจากเอเชีย ยุโรปและอเมริกา(โดยเฉพาะที่เป็นผลงานแปลของพลอย จริยเวชและเทศภักดิ์) แต่ถ้าเป็นของไทยก็จะชอบ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช, ทมยันตี, โสภาค สุวรรณ, และกิ่งฉัตรมากเป็นพิเศษค่ะ

 # ถ้าหากมีปาฏิหารย์หนึ่งข้อ...สาธุ...จะขออะไร

ถ้ามีปาฏิหาริย์หรือคะ..อืม..อยากได้โดเรมอนมาครอบครองสักตัวค่ะ

 # พระเอกในเรื่องใดของตัวเองที่คิดว่าตรงสเป็กที่ซู๊ดดด เพราะอะไร 

"กระบี่" พระเอกในเรื่อง "ปุญญา ปาฏิหาริย์ ความรัก" นี่แหละค่ะที่สเป็กสุดๆ คนใจดี ทำทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก แม้จะไม่ได้ความรักตอบ แต่ก็ยังรักมั่น อย่างนี้จะไม่รักยังไงไหวจริงไหมคะ แต่น่าเสียดายที่ผู้ชายแบบนี้กลายเป็นของหายากเพราะคาดว่าใกล้สูญพันธุ์ไปแล้ว

#ตัวละครไหนในเรื่องของตัวเองที่แสนจะไม๊ชอบ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเขียนออกมาได้ เพราะอะไร

ไม่มีตัวละครไหนเลยที่ไม่ชอบ แม้แต่ตัวร้ายเพราะทุกตัวต่างมีบทบาทของตัวเองที่ช่วยทำให้เรื่องสมบูรณ์กันทั้งนั้น

#ก็อกๆ มีใครมาเคาะประตูหัวใจหรือยังจ๊ะ

จะเมื่อไรทั้งหัวจิตและหัวใจก็ไม่เคยว่างเลยค่ะ มีเรื่องโน้นเรื่องนี้ และคนนั้นคนนี้เข้ามาอยู่เต็มไปหมด (ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีเรื่องเขียนออกมาให้ได้อ่านกันแน่ค่ะ)

#ถ้าอย่างนั้นลองบอกนิยามความรักในแบบฉบับสีส้มหน่อยสิคะ

ความรักฉบับสีส้มก็ต้องเป็นความรักแบบลูกผสมที่บางวันก็จะรักร้อนแรงแดงเข้ม บางวันก็จะจางๆ ใสๆ แต่ยังอบอุ่นแบบสีเหลือง พอทั้งสองสีมาผสมกันก็จะได้สีส้มที่กำลังพอดีๆ ให้เราได้เลือกตามอารมณ์ว่าวันนี้รักเธอจังหรือวันนี้แอบเบื่อเธอจริง

#แง้มนิดๆ สำหรับเคล็ดลับในการเขียนนิยายให้สนุกในแบบฉบับของตัวเองค่ะ

ไม่มีเคล็ดลับอะไรพิเศษหรอกค่ะ แค่คิดว่าตัวละครที่เราแต่งขึ้นนั้นมีนิสัยและความคิดแบบนี้ ถ้ามาอยู่ในสถานการณ์นี้จะทำอย่างไร จะร้ายหรือดีก็ปล่อยให้ตัวละครเล่นตามบทของตัวเองไปให้สุดทาง แค่สร้างสถานการณ์ที่คิดว่าน่าสนใจให้กับตัวละครแค่นั้นค่ะ

#สุดท้ายนี้...อยากฝากฝังอะไรไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคนอ่านบ้างคะ

ก็คงจะหนีไม่พ้นที่จะต้องฝากผลงานแหละค่ะ (เพราะจะฝากหนี้ให้ช่วยใช้ก็คงไม่มีใครรับ) หวังว่าจะติดตามผลงานเรื่องต่อๆ ไปนะคะ และยินดีรับคำติชม ข้อเสนอแนะทุกอย่างเพื่อพัฒนางานเขียนให้ถูกใจมากขึ้นค่ะ