ชีวิตของ เมเปิ้ลสีขาว เริ่มต้นที่ดำเนินสะดวก อำเภอเล็กๆ ที่เมื่อก่อนคนรู้จักคลองมากกว่าถนน หายใจได้เองไม่กี่สัปดาห์ก็ย้ายมาอยู่ที่นครปฐม พอห้าขวบแม่ก็จับยัดหลังรถสิบล้อพร้อมข้าวของอีกมากมายมุ่งหน้าเข้าสู่กรุงเทพฯ ปัจจุบันอาศัยอยู่ตรงรอยต่อของความเป็นคนเมืองและคนต่างจังหวัด ตอนเด็กๆ เที่ยวพยายามตั้งฐานลับในที่ต่างๆ แต่มักจะถูกคนอื่นมาเจออยู่เสมอ เติบโตจนกระทั่งคว้าปริญญาด้านการตลาดจากรั้วเทาแดง กลายเป็นผู้หญิงทั่วไปที่สนใจหลายอย่าง แต่ดันมีความสามารถเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น

พอใจกับการเป็นผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเรียกตัวเองว่า ‘ผู้หญิงตรงกลาง’ ซึ่งอยู่ระหว่างความเพอร์เฟ็กต์และความอ่อนด้อย รักจะมีความสุขในชีวิตประจำวัน แม้จะโดนโชคชะตาปั่นหัวอยู่หลายครั้ง แต่ก็สามารถใช้ชีวิตเป็นนักเขียนมาได้สิบกว่าปีแล้ว ชอบคำว่า "ขอโทษนะ" และ "ขอให้โชคดี" เป็นพิเศษ เพราะหมายถึงความสุภาพ เคารพ และการให้กำลังใจ เป็นสามสิ่งที่ทำให้คิดว่าชีวิตนี้ช่างนุ่มนวลและดีจังเลยนะ ถ้าให้แนะนำตัวเองสั้นๆ ก็คงเป็นนักเขียน ชอบอาร์ตหลอน เลิฟเพลงแจ๊ส คลั่งกาแฟ และบูชาทิม เบอร์ตัน

ผลงานที่ผ่านมา

ติชิลา ร้อยรักวันวาร (สถาพรบุ๊ก)

กาแฟ น้ำชา และกาน้ำ, รู้เพียงรัก, วาดหัวใจให้เป็นรัก, ละไว้ในฐานที่รักกัน, แรกเริ่มเติมรัก, ต่างรักตรงใจ, เรื่องรักสองเวลา, ปรุงรักให้ครบรส, รักเชิงซ้อน, รัตติกาลรำเพย, เส้นสายระบายรัก, รักเฉพาะคนรู้ใจ, ทางรักพิสูจน์ใจ, เสน่ห์จันทน์, ทำนายฟ้า ชะตารัก (สำนักพิมพ์แจ่มใส)

รู้บ้างไหมว่าหัวใจมีรัก, If…ถ้าหากฉันรัก (สำนักพิมพ์อรุณ)

ช่องทางการติดต่อสื่อสาร

Facebook : https://www.facebook.com/writer.whitemaple

ร้านนายอินทร์

เมเปิ้ลสีขาว