รายละเอียด : 7 ยอดดวงใจจ้าวยุทธ์ เล่ม 2 ภาคธาราลืมรัก

7 ยอดดวงใจจ้าวยุทธ์ เล่ม 2 ภาคธาราลืมรัก

โอสถลืมรัก จะกลืนกินความรู้สึกและหัวใจของคน หากมิใช่คนที่มีความรู้สึกลึกล้ำละก็ สิ่งที่มันกลืนกินก็คือชีวิตของคนผู้นั้น คำพูดของเสี่ยวหลินในวันนั้นยังดังก้องอยู่ในหัวของอาเจี๋ยไม่หยุด หลังจากอาเจี๋ยเก็บโอสถลืมรักเม็ดนั้นของเขาไว้ในอกเสื้อแล้ว ก็รีบสาวเท้าออกจากคฤหาสน์ ก่อนจะควบม้ามุ่งตรงไปหากำลังพลลับของหาดดอกท้อที่อยู่นอกเมืองเจียงหลิง เขาต้องรีบหาเหยียนชิงเหริ่นให้พบโดยเร็วที่สุด ทว่าก่อนหน้านี้ที่แห่งนี้ได้ถูกล้อมโจมตีจึงกลายเป็นสถานที่รกร้างว่างเปล่าไปแล้ว อาเจี๋ยกลับไปที่เมืองเจียงหลิงอีกครั้งเพื่อตามหาจ้าวหาดดอกท้อหรือไม่ก็คนของชุมนุมเจียงเป่ย แต่ไปหาถึงสามที่แล้วก็ยังไม่พบที่อยู่ของเหยียนชิงเหริ่น

สี่สิบเก้าวัน ยังเหลือเวลาอีกห้าชัวยามจึงจะครบกำหนดสี่สิบเก้าวัน ยาใช้เวลาสามชั่วยามจึงออกฤทธิ์ ดังนั้นเขาต้องหาคนให้พบภายในสองชั่วยาม เหยียนชิงเหริ่น เหยียนชิงเหริ่น เจ้าอยู่ที่ไหน! รีบออกมา รีบออกมาสิ! หลังอาหารค่ำ ฉินเจิ้งที่กินจนอิ่มหนำสำราญแล้วก็ออกไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ เดินไปเรื่อยๆ ก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลังรั้วเถาวัลย์ พออ้อมไปที่ด้านหลังรั้วอย่างเงียบๆ ก็เห็นบุรุษชุดดำนั่งอยู่บนพื้น ไหล่สั่นสะท้าน ดูท่าทางคล้ายกับกำลังร้องไห้ เขาจำแผ่นหลังนี้ได้ นี่คือ "เจ้าสำนักงานหนานกง..อาเจี๋ย" ได้ยินเสียงจากด้านหลัง อาเจี๋ยรีบซุกหน้าลงบนขาเช็ดน้ำตา จากนั้นหันกลับไปเรียก "พี่ใหญ่" ตาดงๆ ที่ยังมีคราบน้ำตาโดยรอบ คล้ายเด็กซนที่ต่อยตีแพ้แล้ว ร้องไห้ทั้งยังใช้มือที่สกปรกเช็ดหน้าไม่มีผิด ร้องไห้หรือ! น้อยครั้งนักที่เจ้าสำนักหนรนกงจะทำเรื่องแบบนี้ แต่ทุกครั้งเขาก็จะเอามือสกปรากหรือเสื้อผ้าสกปรกมาเช็ด ทำให้หน้าตัวเองเปื้อนเป็นคราบ แม้คิดจะปกปิดร่องรอยก็ทำไม่ได้

เสียงเรียก "พี่ใหญ่" ทำให้ฉินเจิ้งรู้สึกปวดใจ ชั่วขณะหนึ่งเหมือนมีภาพความทรงจำบางอย่าง เมื่อก่อนคนผู้นี้เวลาไม่สบายใจก็มักจะเรียกเขาเช่นนี้ ฉินเจิ้งได้ยินดังนั้นก็ร้องถามไปตามสัญชาตญาณ "ใคร? ใครกล้ารังแกเจ้า!?" คิดไปคิดมาก็ไม่ถูก จะมีใครรังแกเจ้าสำนักหนานกงได้ ดังนั้นฉินเจิ้งจึงนั่งลงข้างอาเจี๋ย แล้วเอ่ยเสียงเบา "มีเรื่องอะไร เล่าให้ฟังได้หรือไม่?"

เนื้อหาปกหลัง : 7 ยอดดวงใจจ้าวยุทธ์ เล่ม 2 ภาคธาราลืมรัก

7 ยอดดวงใจจ้าวยุทธ์ เล่ม 2 ภาคธาราลืมรัก

โอสลืมรัก จะกลืนกินความรู้สึดและหัวใจของคน หากมิใช่คนที่มีความรู้สึกล้ำละก็ สิ่งที่มันกลืนกินก็คือชีวิตของคนผู้นั้น

เพื่อช่วยชีวิตท่านฉิน ท่านทั้งเจ็ดจึงใช้ตัวเองทดลองยาฃ

ฉินเจิ้งโมโหแทบบ้า! พวกเขาเอาชีวิตมาล้อเล่นได้อย่างไร ?

ในเมื่อเสี่ยวหลินเองก็จำสูตรยาไม่ได้ แบบนี้ไม่เท่ากับว่าเขาต้องกลายเป็นพ่อม่ายหรอกหรือ! "ต่อสู้" แล้วทิ้งให้เขาหนาวเหน็บอยู่ที่บ้าน

อีกอย่างแค่ "สูญเสียความทรงจำ" ชั่วประเดี๋ยวเท่านั้น ฮูหยินทั้งเจ็ดก็คิด "ออกนอกสู่นอกทาง" แล้วหรือ!

ได้ ได้ ได้... ข้าฉิมเจิ้งจะแสดงความเกรี้ยวกราดให้พวกเขาเห็นสักครั้ง เขาจะลองดูสักตั้ง!

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : 7 ยอดดวงใจจ้าวยุทธ์ เล่ม 2 ภาคธาราลืมรัก

7 ยอดดวงใจจ้าวยุทธ์ เล่ม 2 ภาคธาราลืมรัก

หากมิใช่ผู้ที่มีความรู้สึกลึกกล้ำ โอสถลืมรักก็จะกลืนกินชีวิตคนผู้นั้น

เพราะขั้นตอนการปรุงยาแก้พิษต้องสัมพันธ์กับลำดับการใส่ตัวยาหลอมโอสถลืมรัก จึงมีความเป็นไปได้ทั้งหมดเจ็ดแบบ หลังจากฮูหยิยทั้งเจ็ดปรึกษากันแล้ว เห็นว่าทดลองยาแค่หกแบบก็พอ โดยไม่ให้เสี่ยวหลินกินยาโอสถลืมรัก เพื่อจะให้รักษาอาการท่านพี่ของพวกเขาได้ทันก่อนกำหนดเส้นตายสี่สิบเก้าวัน

มาร่วมลุ้นกันนะคะ ว่าเมื่อท่านทั้งหกกินโอสถลืมรักลงไปแล้วผลจะเป็นเช่นไร แล้วท่านฉินจะกลับมาจดจำเรื่องราวของฮูหยินทั้งเจ็ดได้หรือไม่

กองบรรณาธิการ

กรกฎาคม 2559