ร้ายเดียงสา - JittiRain

‘Nobody is perfect’

ทุกคนต่างรู้อยู่แก่ใจว่ามนุษย์ที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริงนั้นไม่มี แต่ใครหลายคนก็ยังพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปอยู่ในจุดที่เหนือกว่าผู้อื่น ภวินท์ ที่ต้องการไขว่คว้า ‘ความสมบูรณ์แบบ’ ทำให้เขากลายเป็น ‘ตัวก๊อปปี้’ จนลืมไปว่าสิ่งที่ต้องการคือแค่การมีตัวตนในสายตาคนอื่น

___________________________________________________________

          หลายครั้งที่เรามักจะเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นขณะอ่านนิยายเล่มหนึ่งจนถึงจุดพลิกผันของเรื่อง เมื่อความสัมพันธ์และสถานการณ์เริ่มดิ่งลงก็จะมีตัวละครหนึ่งที่เรามักอดไม่ได้ที่จะเอาใจเอนเอียงเข้าข้างทางนั้น และตัวละครอีกตัวหนึ่งซึ่งเราจะอยากโทษว่าเป็นความผิดของเขาที่ทำให้เรื่องเลวร้ายเช่นนี้ แต่กับเรื่อง ร้ายเดียงสา ผลงานล่าสุดของ JittiRain เล่มนี้ไม่ใช่แบบนั้นเลย เพราะทั้ง ภวินท์ และ ทวิภาค ต่างก็มีเหตุผลที่ทำให้รู้สึกเจ็บจากการกระทำของฝ่ายตรงข้ามด้วยกันทั้งคู่ ฝ่ายหนึ่งทำไปเพราะรัก อีกฝ่ายเกิดบาดแผลในใจก็เพราะรัก ไม่ว่าแรงจูงใจของการกระทำจะมาจากอะไร แต่ทั้งภวินท์และทวิภาคต่างมีแรงขับเคลื่อนการกระทำเดียวกันก็คือความรัก สุดท้ายผลลัพธ์ที่ได้คือความเสียใจไม่ต่างกัน และหากถามว่าเราจะเจ็บปวดเป็นเพื่อนใครมากกว่า คำตอบที่ได้คือ ทั้งสองคน

          โลกใบนี้มีข้อบกพร่องมากมายหลอมรวมเป็นโลกสีน้ำเงินอันไร้ซึ่งความสมบูรณ์แบบ แน่นอนว่ามนุษย์ตัวน้อยผู้เป็นส่วนประกอบหนึ่งของโลกก็ย่อมขาดความเพอร์เฟ็กต์นั้นเช่นกัน ทุกคนต่างรู้อยู่แก่ใจว่ามนุษย์ที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริงนั้นไม่มี แต่ใครหลายคนก็ยังพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปอยู่ในจุดที่เหนือกว่าผู้อื่น

          เช่นเดียวกับ ภวินท์ ที่ต้องการไขว่คว้า ‘ความสมบูรณ์แบบ’ มาเป็นของตัวเอง ต้องการให้ใครๆ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากจะเป็นแบบภวินท์ จนบางทีก็ลืมคิดไปว่าการกระหายในความเป็นบุคคลต้นแบบนั้นเอง ที่ทำให้เขากลายเป็น ‘ตัวก๊อปปี้’ ของใครอีกคนไปอย่างน่าเศร้า

สุดท้ายจึงหลงลืมไปว่าแท้จริงแล้ว... สิ่งที่ต้องการก็แค่การมีตัวตนในสายตาคนอื่นบ้างเท่านั้นเอง

หากเพื่อนๆสนใจหนังสือ ร้ายเดียงสา สามารถสั่งซื้อได้ที่นี่