ร้านนายอินทร์

ตอนแรกไปอ่านจากตัวอย่างในเว็บค่อนข้างน่าสนใจ คาแรคเตอร์เริ่มต้นของพระเอกก็คือบัณฑิตแล้วถูกนายเอกที่เป็นอ๋องบีบให้มาอยู่ด้วยประมาณว่ามาเป็นเด็กเอ็นในจวนข้า มีแค่พระเอกที่ทำให้นายเอกเรามีความสุขในเรื่องอย่างนั้นได้อะไรประมาณนั้น แต่หลังจากมีเหตุพลิกผันสลับฐานะไปๆมาๆ แนวชะมดสับเปลี่ยนโอรส ออกจะเป็นแนวเรื่องน้ำเน่ายุงชุมไปนิด แต่หลังจากนั้นก็จะเห็นพระเอกเริ่มมาแนวรักแบบเผด็จการ มีความสนุกตรงช่วงที่ไปทำสงคราม แล้วก็การหาทางขึ้นสู่บัลลังก์ โดยภาพรวมแล้วอ่านต่อเนื่องสามเล่มนะ อาจไม่ได้สนุกมาก แต่มีความน่าติดตามและน่าสนใจอยู่

มีความดราม่าแต่ไม่มากเท่าไหร่ค่ะ พระเอกจะค่อนข้างชีวิตลำบาก มาเจอกับนายเอกแนวองค์ชายค่ะ แนวเรื่องมีชิงไหวชิงพริบให้ได้ลุ้นค่ะ สนุกพอควร

เล่ม 1 เล่มนี้เรียกว่ายังไม่มีอะไรมาก อ่านได้เรื่อยๆ ให้เราทำความรู้จักนิสัยใจคอตัวละคร เล่มสองน่าจะมีอะไรให้ติดตามมากขึ้น ช่วงแรกๆ ยังเดาเนื้อเรื่องไม่ค่อยออกว่าจะเดินไปทางไหน ทางไหนก็ไม่เด่นสักทาง จะว่าชิงบัลลังก์ก็ใครชิงกับใครล่ะ ในเมื่อหลิงฉีเยี่ยนเป็นองค์ชายใหญ่สุดชิล หรือจะชิงรักหักสวาท ก็ใครกับใครล่ะ แรกๆ เวินอิ๋งกับหลิงฉีเยี่ยนก็ดูไม่มี something ต่อกันเลย หลิงฉีเยี่ยนคิดกับเวินอิ๋งก็เป็นแค่ความรู้สึกอยากมี sex กับคนนี้เฉยๆ เพราะถูกใจ อยากได้ และจะเอาให้ได้ด้วย แค่นั้นเลย อ่านไปสักพักก็เริ่มเฉลยว่าตัวเวินอิ๋งเข้าหาหลิงฉีเยี่ยนทำไม และหลังจากอยู่ด้วยกันทุกวันก็เหมือนไฟเริ่มจุดติด ตัวเวินอิ๋งเข้าขั้นหลงหัวปักหัวปำ แต่แสดงออกไม่ได้ ส่วนหลิงฉีเยี่ยนเรียกว่าติดใจในรส sex ชอบมีอะไรกับคนนี้ เป็น fwb กันไป แต่ตอนจบเล่มเวินอิ๋งน่าเห็นใจมาก ซวยแท้ อุตส่าห์ยอมถอยออกมาแล้วแท้ๆ ก็ยังไม่พ้นโดนเล่ห์รัชทายาทเล่นงานจนได้ นั่นเป็นส่วนเส้นรัก ในเส้นเรื่องเหมือนเรื่องราวกำลังจะเริ่มต้นจริงจังในตอนจบของเล่ม เรายังมองไม่เห็นเรื่องการชิงบัลลังก์อะไรในเล่มนี้ เพราะความรู้สึกเดียวระหว่างหลิงฉีเยี่ยนกับองค์รัชทายาทคือ เกลียด เป็นพี่น้องกันแท้ๆ ที่เกลียดกันมากไม่ได้เกลียดเรื่องแย่งตำแหน่งกันหรืออะไร คือแค่เกลียดกันเฉยๆ เลย ตีกันมาแต่เด็ก แต่สำหรับองค์รัชทายาทเราว่าแปลกๆ เหมือนจะหลงรักพี่ชายตัวเอง ในเล่มต่อไปอาจมีเรื่องชิงบัลลังก์แล้วมั้ง เวินอิ๋งอาจจะยุหลิงฉีเยี่ยนให้ชิงบัลลังก์ขึ้นก็ได้ ถ้าได้กลับมาเจอกันอีกอะนะ ตอนที่จบคือ ทางใครทางมันแบบไม่มีวี่แววมาบรรจบได้เลย ตัวละครเรื่องนี้ไม่มีขาวล้วนหรือดำล้วน ทุกคนเป็นสีเทาๆ ตัวเวินอิ๋งเป็นบัณฑิตดูสุภาพ แต่ก็ฆ่าคนได้ง่ายๆ เลย ตัวหลิงฉีเยี่ยนก็จะมีความลูกคุณหนูที่ถูกย่าสปอยล์แต่เด็ก มันก็จะมีนิสัยเสียๆ ของลูกคุณหนูอยู่ ตัวรัชทายาทที่ร้ายทั้งต่อหน้าและลับหลัง ฮองเฮาที่เป็นแม่ที่โคตรจะลำเอียง ตัวประกอบอีกหลายๆ ตัวในแวดวงไฮโซวังหลวงที่เดี๋ยวน่าจะมีจุดจบไม่ดีเท่าไหร่เพราะมีเรื่องกับเพื่อนเวินอิ๋งอีก น่าจะดราม่าทีเดียวแหละ ฉากโรแมนติกก็ยังเรียกว่าโรแมนติกได้ไม่เต็มปาก หลิงฉีเยี่ยนนี่ไม่ถูกใจหรือโกรธเป็นถีบเป็นตบเวินอิ๋ง แม้จะบรรยายว่าตบเบาๆ ถีบเบาๆ ในหลายๆ ฉาก แต่ก็ทำร้ายร่างกายอยู่ดี เป็นลูกคุณหนูที่นิสัยไม่ดีเลย ตัวเวินอิ๋งเองที่ขนาดว่ามีใจให้หลิงฉีเยี่ยนแล้ว แต่ก็มีจุดที่บังคับขืนใจหลิงฉีเยี่ยนด้วยเหมือนกัน ความคลั่งรักของเขาอย่าว่าแต่หลิงฉีเยี่ยนที่ยังไม่เข้าใจสายตาเวินอิ๋งจะอึดอัดเลย เราคนอ่านยังอืดอัด ตัวเองไม่พูดไม่อธิบายอะไร เอาแต่บอกว่าพูดไปก็ไม่เข้าใจ แต่ก็แสดงออกอะไรที่มันชวนอึดอัดใส่หลิงฉีเยี่ยนตลอด หลิงฉีเยี่ยนจะไม่สบายใจก็ไม่แปลกเลย เพราะหนึ่งคือเขาไม่เข้าใจ และสองคือเขาไม่ได้คิดอะไร แค่ชอบมี sex เท่านั้นจริงๆ ในเล่มแรกนี่เรียกว่า fwb ที่เป็น toxic relationship เลยล่ะ however เราก็ยังชอบฉากรักของเขาสองคนอยู่นะเวลาที่ทำกันดีๆ เป็นฉากรักที่เรียกว่าเซ็กซี่มาก เริ่มไต่ระดับจากเบาไปแรง ตอนเบาๆ แม้จะไม่ได้มีอะไรกันลึกซึ้ง แต่อ่านแล้วก็ยังสยิวกิ้วมากๆ อยู่ดี ฉากอมนิ้วคือมือหงิกไปหมด ไม่กี่บรรทัดเอง แต่คิดภาพตามสายตาของเวินอิ๋งคือ ตายๆๆๆ พอได้มี sex จริงจัง เคมีตอนมี sex คือดี แม้หลังจากครั้งแรกหลิงฉีเยี่ยนจะโมโหมากเพราะรู้สึกเสียศักดิ์ศรีความเป็นท่านอ๋องที่ต้องอยู่ล่างก็ตาม ขำนิดนึงตรงคิดมากจนนอนไม่หลับ แต่พอทำใจยอมรับได้ก็ เออ สบายใจ รับก็รับวะ แต่ก็ยกเว้นตอนขืนใจไว้นะ อันนั้นก็รุนแรงไปหน่อย หลิงฉีเยี่ยนคือชัดเจนมากว่าไม่แฮปปี้ เล่ม 2 เนื้อเรื่องยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ในเล่มนี้ก็ยังคงไม่มีเรื่องการชิงบัลลังก์อะไรมาก แต่เป็นช่วงสะสมแฟ้มผลงานของเวินอิ๋ง นั่นคือไปจัดการพวกชนกลุ่มน้อยที่คิดก่อกบฏ เพื่อเสริมสร้างอำนาจให้ตัวเองมีอะไรไปต่อกรแย่งตำแหน่งกับองค์รัชทายาท ในขณะเดียวกันก็ในเมืองหลวง ตำแหน่งรัชทายาทก็เริ่มสั่นคลอนมานิดๆ เพราะตอนนี้เรียกว่าฮ่องเต้หลงเวินอิ๋ง ลูกที่เก็บกลับมาจากข้างทางแบบหัวปักหัวปำ เวินอิ๋งทำอะไร แม้ไม่ชมว่าดี แต่ไม่ได้บอกว่าไม่ดี แต่กับหลิงฉีอวี้ ขนาดยังไม่ทันได้ทำอะไร ก็โดนด่าแล้วว่าเป็นคนยุยงปลุกปั่นให้ขุนนางมาว่าเวินอิ๋ง เอ้อ บทจะลำเอียงก็ลำเอียงได้ขนาดนี้เลยนะ ฮ่องเต้ แต่ตัวหลิงฉีอวี้เองนางก็เริ่มทำตัวหน้าสงสัยมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วจริงๆ แหละ ฮ่องเต้เหมือนเริ่มเห็นธาตุแท้ บวกความระแวงเข้าไป เอวังแล้วหลิงฉีอวี้ ส่วนในเรื่องการทำศึกของเวินอิ๋ง ขาดซึ่งความตื่นเต้นทุกประการ พราะทุกอย่างมันดูราบรื่นไปหมดเลย ไปตีตรงไหนตีใครก็ชนะไปหมด แม้แต่หนอนบ่อนไส้สักคนยังไม่มี ไม่มีการวางแผนกลยุทธ์พลาดใดๆ ผู้ช่วยทุกคนล้วนเป็นคนดี ยกเว้นหนึ่งคนที่โดนเนรเทศออกไป แต่คนนั้นก็ไม่ได้มาก่อความวุ่นวายทางการศึก แต่ไปปั่นคนในรามชสำนักแทนซะงั้น ทุกอย่างดูเป็นใจให้ว่าที่โอรสสวรรค์คนนี้เหลือเกิน ส่วน

สองเล่มแรกคือสนุกเลย เล่มแรกสงสารพระเอก เล่มสองสงสารนายเอก บทบาทพลิกกลับสลับกัน เวินอิ๋งคือหึงแรงมาก หึงแม้กะทั่งม้า (สัตว์ก็ไม่เว้น) จากตอนแรกไม่ยอมเขานะ ไปไปมามาหลงรักเขาก่อนเฉยเลย