ประวัตินักเขียน

ชื่อ : นิธิกานต์ พิณเมืองงาม

นามปากกา :ปัญญ์ปรียา

# จุดกำเนิดของนามปากกามาจากหนใด

ได้คำว่า ‘ปรียา’ มาก่อนค่ะ มาจากคำหนึ่งในชื่อจริงมีความหมายว่า ‘ที่รัก’ เหมือนกัน หลังจากคิดไปคิดมา มีเพียงสองพยางค์ดูสั้นไปนิด  พอดีไปสะดุดกับคำว่า ‘ปัญญ์’ ที่ความหมายแปลว่าปัญญา ความรอบรู้ ลองผสมออกมาเป็น ‘ปัญญ์ปรียา’ มีความหมายว่ามีปัญญาแห่งรัก รู้สึกชอบคำแปลมาก ตรงที่มีทั้งสมองและความรู้สึก มันเหมือนการเขียนนิยายที่ต้องใช้ทั้งสมองและความรู้สึกถึงจะเขียนออกมาได้  อีกอย่างเป็นความเชื่อทางโหราศาสตร์เล็กน้อย วิเคราะห์ออกมาแล้วถูกกับดวงชะตาค่ะเลยตกลงที่ชื่อนี้

# ล้วงลับชีวิตส่วนตัว (สักนิด)...ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่คะ

ตอนนี้เป็นคนไม่มีหลักแหล่งค่ะ ทำงานฟรีแลนซ์หรือพนักงานอิสระนั่นเอง พวกงานเบื้องหลังด้านกำกับการแสดงค่ะ เดินอยู่ในสายมายา อย่างเช่น ละคร โฆษณา ภาพยนตร์ (ซึ่งเป็นงานนานๆ ทำที แล้วแต่จังหวะของชีวิต) บางวันก็ช่วยพ่อแม่ทำงานจุกจิก แล้วแต่จะได้รับคำสั่งค่ะ ตอบแบบนี้แล้วดูดีจัง จริงๆ ถ้าพูดง่ายๆ ก็ทำงานแล้วแต่ใครจะจ้างค่ะ ทำได้ทุกอย่างค่ะ

# เดินทางมาสู่วังวนของคนช่างฝันได้อย่างไรคะ

ทุกอย่างเริ่มต้นจากการอ่านค่ะ มีช่วงนึงอ่านหนังสือมากเป็นพิเศษ น่าจะเป็นช่วงม.3 มั้งคะ อ่านไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเกิดขัดใจตามประสาคนเอาแต่ใจ ที่ไม่มีใครเขียนงานในแบบที่ตัวเองอยากอ่านสักที อีกทั้งยังเด็ก งบประมาณในการซื้อยังไม่เยอะเท่าไร เลยตัดสินใจลงมือเขียนเพื่ออ่านเองซะเลย

พอได้ลงมือเขียนจริงๆ เลยรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเขียนอะไรออกมา และจะอดทนอยู่กับมันจนจบ แต่มันมีความสนุกและอยากรู้ซ่อนอยู่ อยากรู้ว่าตอนจบเป็นอย่างไร เรื่องราวจะดำเนินต่อไปยังไงนะ พยายามบังคับตัวเองจนเขียนจบ ถึงเวลาที่ใช้จะนาน แต่พอเขียนจบหนึ่งเรื่อง เกิดความฮึกเหิมค่ะ อยากเขียนอีก มีความสุขมากที่ได้เขียน ถึงฝีมือจะไม่ดี แต่มันสามารถพัฒนาได้อีก เลยเขียนมาจนถึงทุกวันนี้ และคิดว่ายังคงจะเขียนต่อไปเรื่อยๆ

# นักเขียนที่ชอบ หนังสือที่ใช่ ขอแบบโดนใจ 3เล่มค่า

ถ้าให้เลือกสามคนสามเรื่องก็จะมี

 -คุณพนมเทียน จากนิยายเรื่อง สกาวเดือน รัศมีแข เรื่องหลังจะเป็นภาคต่อจากเรื่องสกาวเดือน เป็นช่วงที่นางเอกโตเป็นวัยรุ่นและรู้จักเรื่องความรักแล้ว ที่ประทับใจนิยายเรื่องนี้ก็เพราะได้ดูละครโทรทัศน์ติดใจเรื่องราวเลยไปหานิยายมาอ่านดู เรียกได้ว่าเป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้อ่านเลยก็ว่าได้ แถมยังเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ลงมือเขียนนิยายจนมาถึงทุกวันนี้

 - เซอร์อาเธอร์ โคแนน ดอยล์ จากเรื่องเชอร์ล็อก โฮล์มส์ โดยส่วนตัวชอบเรื่องราวที่เกี่ยวกับการสืบสวน ได้ยินชื่อของโฮล์มส์มานาน ตอนแรกคิดว่าการเล่าเรื่องก็เหมือนนิยายสืบสวนทั่วไป แต่พอได้อ่านจริงๆ กลับมีวิธีการเล่าเรื่องที่น่าสนใจ เน้นวิธีคิดของตัวละครที่มีที่มาที่ไป เหตุผลในการกระทำต่างๆ แอบแฝงด้วยผลลัพธ์ที่จะตามมา จากที่อ่านแล้วยังปรับกับการเล่าเองแบบนี้ไม่ได้ จะมีงงบ้าง ง่วงบ้าง แต่พอชินและได้รู้จักกับตัวละครทุกตัวแล้วก็ไม่สามารถวางหนังสือลงได้

-  คุณกิ่งฉัตร จากเรื่องตามรักคืนใจ ชอบวิธีการเขียนที่เข้าใจง่ายกับเรื่องราวที่น่าติดตาม แถมยังเป็นแรงบันดาลใจอีกส่วนที่ทำให้ลงมือเขียนนิยาย

# ถ้าหากมีปาฏิหารย์หนึ่งข้อ...สาธุ...จะขออะไร

จะขอให้เวลาให้หนึ่งวันมีมากกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมง ตอนนี้รู้สึกว่าชีวิตในแต่ละวันมีอะไรต้องจัดการมากมายเลยอยากจะเพิ่มเวลาเพิ่มจะได้ทำทุกอย่างได้อย่างใจต้องการ

# พระเอกในเรื่องใดของตัวเองที่คิดว่าตรงสเป็กที่ซู๊ดดด เพราะอะไร 

ตรงสเป็กมากที่สุด อืม...ขอทุกคนได้ไหมคะ ฮา  จริงๆ จะมีตรงสเป็กคนละนิด คนละหน่อย เพราะบางคนนิสัยบางอย่างก็น่าขัดใจเหมือนกัน จริงๆ พระเอกก็น่ารักทุกคนนะคะ แต่ถ้าต้องเลือกว่าตรงสเป็กมากที่สุด อืม...คงเป็นอัย อธิษฐ์จากเรื่อง ณ ที่แห่งรัก เพราะเป็นหนุ่มแข็งแต่จิตใจอ่อนโยน ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่เรื่องานบ้าน ทำอาหาร ยันไปถึงซ่อมรถ เดินสายไฟในบ้าน แถมยังเล่นเปียโนเก่งเป็นเครื่องดนตรีที่คนเขียนชอบมากทุกสุด

#ตัวละครไหนในเรื่องของตัวเองที่แสนจะไม๊ชอบ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเขียนออกมาได้ เพราะอะไร

คำถามนี้ช่างตรงกันข้ามกับคำถามก่อนหน้านี้ ตอบยากซะด้วย เพราะนอกจากจะเลือกที่ชอบที่สุดยากแล้ว เลือกที่ไม่ชอบนี่ยากยิ่งกว่า อย่างที่บอกไปว่าแต่ละตัวละครจะมีข้อดีที่คนเขียนชอบคละๆ กันไป ข้อเสียก็เหมือนกัน แต่ถ้าต้องเลือก ก็จะเป็น พี่ภพ ภพกรัณย์ของหนูอะตอม จากเรื่อง Atomic Love...รักนี้ทุกอณูใจค่ะ จริงๆ พี่ภพน่ารักนะคะแต่พอดีจะน่ารักกับหนูอะตอมคนเดียวนี่สิ กับคนอื่นก็ร้ายซะ นิสัยก็เอาแต่ใจ เพราะฉะนั้นก็คงมีแต่หนูอะตอมที่จัดการได้ เรียบร้อย น่ารักแสนดีอย่างคนเขียนคงปราบไม่ได้แน่นอน ยิ่งอารมณ์ร้อนเหมือนกันด้วยแล้ว คงตีกันตายได้ทุกวันแน่นอ ให้หนูอะตอมจัดการไปคนเดียวแล้วกันค่ะ

#ก็อกๆ มีใครมาเคาะประตูหัวใจหรือยังจ๊ะ

 Top Secret!!!

#ถ้าอย่างนั้นลองบอกนิยามความรักในแบบฉบับสีส้มหน่อยสิคะ

ความรัก มีค่ามากกว่าคำว่า ‘รัก’ ค่ะ

#แง้มนิดๆ สำหรับเคล็ดลับในการเขียนนิยายให้สนุกในแบบฉบับของตัวเองค่ะ

เป็นเคล็บลับที่ใครๆ ก็ทำได้ค่ะ นั่นคือการคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครในเรื่อง ไม่ใช่เฉพาะพระเอกนางเอกนะคะ ทั้งตัวรอง ตัวร้าย รวมไปถึงตัวละครที่ออกมาเพียงไม่กี่ครั้งก็สวมบทบาทไปอย่างเท่าเทียมกัน เคล็ดลับอีกอย่างคือการทำตัวเป็นคนอ่าน ต้องมีความอยากรู้อยากเห็น สงสัยว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อนะ เป็นอย่างนี้หรือเปล่า มีอารมณ์ร่วมกับเรื่อง ถ้าลองอ่านแล้วยังไม่ได้อย่างที่ต้องการ ก็เขียนๆ ลบๆ จนกว่าจะพอใจ และทำสำคัญ ต้องมีความสุขกับการเขียนในทุกตัวอักษรที่คิดออกมา

#สุดท้ายนี้...อยากฝากฝังอะไรไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคนอ่านบ้างคะ

ฝากความรักไว้ในหัวใจคนอ่าน ค่ะ วิ้วววว ใครรู้สึกเลี่ยนพยายามลืมประโยคข้างหน้าไป แล้วมาอ่านอันนี้ต่อดีกว่า ฝากผลงานของปัญญ์ปรียาด้วยนะคะ จะพัฒนางานเขียนให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ตอบแทนคนอ่านที่คอยส่งกำลังใจมาให้ตลอด ขอบคุณค่ะ