รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 8 (พิมพ์ใหม่)

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 8 (พิมพ์ใหม่)

เป็นเรื่องราวของโม่เวยอวี่ พระเอกที่ตายแล้วย้อนอดีตมาช่วงเด็กก่อนจะเกิด
เรื่องวุ่นวายขึ้นจนทำให้เปลี่ยนไปคนละคน ฉู่หวั่นหนิงนายเอกเป็นซือจุน
อาจารย์ของพระเอก ชีวิตวัยเด็กพระเอกก็ล้มลุกคลุกคลานจนกระทั่งมาคำนับอาจารย์
นายเอกเคยช่วยชีวิตพระเอกตอนยังเป็นแค่เด็กเล็กๆ แต่เพราะยังเล็กเนี่ยแหละความ
ทรงจำพระเอกตอนนั้นเลยเป็นแค่ภาพเลือนราง พอเห็นหน้านายเอกก็รู้สึกติดใจว่า
เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ไม่ได้ถามออกไป นายเอกโตมาให้ละเรื่องทางโลก
มีแต่ความรู้สึกว่างเปล่า บำเพ็ญเพียรอย่างเดียวเมื่อพบกับจิตใจที่ดีงาม รอยยิ้มสว่าง
สดใสและความเด็ดเดี่ยวของพระเอกทำให้นายเอกใจสั่น เริ่มบทแรกจะเกริ่นถึงโม่หรัน
ตอนขึ้นเป็นจักรพรรดิ

เนื้อหาปกหลัง : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 8 (พิมพ์ใหม่)

ศิษย์คนที่หนึ่ง..เซวียเหมิง เซวียจื่อหมิง
"อาจารย์ตั้งใจจะรับหนานกงชื่อเป็นศิษย์จริงๆ หรือ"
เรื่องนี้อัดอั้นตันใจเซวียเหมิงมาสักพักแล้วเช่นกัน 
"เช่นนั้น...เช่นนั้นเขาไม่กลายเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของข้าหรอกหรือ" 
"...เจ้าเก็บเรื่องพวกนี้มาใส่ใจ?" 
"อืม" เซวียเหมิงเอามือดูชายเสื้ออย่างกระดากอาย 
"เมื่อก่อนข้าเป็นคนแรก เช่นนั้นหากนับเขา ข้าก็จะไม่ใช่..." 

ศิษย์คนที่สอง...ซือเม่ย ขือหมิงจิ้ง
"อาจารย์" 
"ความจริงข้าคิดว่า เรื่องนี้ก็ผ่านมานานมากแล้ว...ข้ากำลังคิดว่า
ในเมื่อโม่หรานสามารถเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง สามารถเปลี่ยนไปจากเดิมได้
ข้ากำลังคิดว่า หากทุกอย่างสามารถย้อนกลับไปได้
ข้าจะเลือกต่างจากเดิมเพราะความคิดที่เปลี่ยนไปหรือไม่" 

ศิษย์คนที่สาม...โม่หราน โม่เวยอวี่
"อาจารย์...เหตุใดไม่ตำหนิข้า...เหตุใดยังช่วยข้า..."  
"ข้าสกปรกเช่นนี้...จะทำให้ท่านแปดเปื้อนไปด้วย..."  
"แต่ข้าก็กลัวว่าท่านจะไม่ต้องการข้าแล้ว...
หากแม้แต่ท่านก็ไม่ต้องการข้า ข้าก็ไม่รู้ว่าควรไปที่ใดจริงๆ..." 

รีวิวโดยบุ๊คเมท : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 8 (พิมพ์ใหม่)

ผลงานฝีมือการเขียนของโร่วเปาปู้ชือโร่ว (rou bao bu chi rou) นิยายวายที่เล่าเป็นเรื่องราวของโม่เวยอวี่ พระเอกที่ตายแล้วย้อนอดีตมาช่วงเด็กก่อนจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นจนทำให้เปลี่ยนไปคนละคน ฉู่หวั่นหนิงนายเอกเป็นซือจุน อาจารย์ของพระเอก ชีวิตวัยเด็กพระเอกก็ล้มลุกคลุกคลานจนกระทั่งมาคำนับอาจารย์ นายเอกเคยช่วยชีวิตพระเอกตอนยังเป็นแค่เด็กเล็ก ๆ แต่เพราะยังเล็กเนี่ยแหละความทรงจำพระเอกตอนนั้นเลยเป็นแค่ภาพเลือนราง พอเห็นหน้านายเอกก็รู้สึกติดใจว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ไม่ได้ถามออกไป นายเอกโตมาให้ละเรื่องทางโลกมีแต่ความรู้สึกว่างเปล่า บำเพ็ญเพียรอย่างเดียวเมื่อพบกับจิตใจที่ดีงาม รอยยิ้มสว่างสดใสและความเด็ดเดี่ยวของพระเอกทำให้นายเอกใจสั่น เริ่มบทแรกจะเกริ่นถึงโม่หรันตอนขึ้นเป็นจักรพรรดิ

เรื่องราวของบุรุษผู้นี้รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวดุจหยกน้ำแข็งนัยย์ตาดอกท้อท่วมท้นด้วยความรู้สึก แวววาวอ่อนละมุนดุจธารวสันต์ดูแล้วช่างอ่อนโยนนัก เกรงว่าต่อให้บันดาลโทสะขึ้นมา ก็คงนุ่มนวลไปหมดแนวโค้งของสันจมูกเนียนลื่นอ่อนโยน มากไปกว่านี้สักส่วนก็จะคมเข้มเกินไป น้อยไปกว่านี้สักส่วนก็จืดจางเกินไป ริมฝีปากแดงอิ่มเต็มดุจพลอิงเถาพราวน้ำค้างคำพูดที่เอ่ยออกมาล้วนหวานละมุน ความผิดของเขาก็ดีความลังเลของเขาก็ช่าง ความเห็นแก่ตัวเพียงเล็กน้อย บางครั้งบางคราวของเขา ล้วนชัดเจนจนเห็นได้ชัด ทั้งยากจะลืมเลือน

จากเดิมเขาเองก็เป็นคนธรรมดา มิใช่รูปสลักหิน ไม่ใช่ภาพวาดบนม้วนผ้าไหม เขาเองก็มีความเห็นแก่ตัว แต่ไม่เคยมีใครเข้าใจเขาอย่างถ่องแท้ เตรียมตัวไปลุ้นพร้อมๆ กัน ในเล่มแบบเต็มๆ ได้เลย รีบสั่งซื้อด่วนจ้า ^^