รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 7

ซือเม่ย ซือหมิงจิ้ง
ตลอดมาล้วนเป็นคนอ่อนโยน ความประพฤติสมบูรณ์แบบ และอยู่ในโอวาท
เขาเหมือนปุยหิมะที่เพิ่งตกลงมา ขาวบริสุทธิ์ไร้มลทิน
ด้วยเหตุนี้ เมื่อบนพื้นหิมะมีฝุ่นธุลีตกต้องเพียงเล็กน้อย
ดอกเหมยแย้มบานครึ่งดอกแม้สักกิ่ง ก็ล้วนสะดุดตาจนน่าพะวง

เขาเติบใหญ่ขึ้นมาเหมือนดอกถานฮวาที่ผลิบานในราตรีอันยาวนาน
กลีบเลี้ยงเขียวชอุ่มไม่อาจปิดซ่อนสีขาวบริสุทธิ์ที่อยู่ภายใน
กรุ่นกลิ่นหอมขจรขจาย แผ่ราศีบดบังทุกสรรพสิ่งรอบด้าน

บุรุษผู้นี้รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวดุจหยกน้ำแข็ง
นัยน์ตาดอกท้อท่วมท้นด้วยความรู้สึก แวววาวอ่อนละมุนดุจธารวสันต์
ดูแล้วช่างอ่อนโยนนัก เกรงว่าต่อให้บันดาลโทสะขึ้นมาก็คงนุ่มนวลไปหมด
แนวโค้งของสันจมูกเนียนลื่นอ่อนโยน
มากไปกว่านี้สักส่วนก็จะคมเข้มเกินไป น้อยไปกว่านี้สักส่วนก็จืดจางเกินไป

ริมฝีปากแดงอิ่มเต็มดุจผลอิงเถาพราวน้ำค้าง
คำพูดที่เอ่ยออกมาล้วนหวานละมุน
ความผิดของเขาก็ดี ความลังเลของเขาก็ช่าง
ความเห็นแก่ตัวเพียงเล็กน้อยบางครั้งบางคราวของเขา
ล้วนชัดเจนจนเห็นได้ชัด ทั้งยากจะลืมเลือน

เดิมเขาเองก็เป็นคนธรรมดา มิใช่รูปสลักหิน
มิใช่ภาพวาดบนม้วนผ้าไหม เขาเองก็มีความเห็นแก่ตัว
แต่ไม่เคยมีใครเข้าใจเขาอย่างถ่องแท้