รายละเอียด : ตีตนไปก่อนรัก

ตีตนไปก่อนรัก

"ว่าไงคะ อัญจีบคุณดีไหม" "ไม่!" "ทำไมล่ะคะ" อัญชลีทำใจดีสู้เสือ "คุณรพกลัวว่าจะเผลอตกหลุมรักอัญขึ้นมาใช่ไหมล่ะ" "คุณเสียสติไปแล้วใช่ไหมเนี่ย!" ไม่รู้ว่าเธอนึกบ้าอะไรถึงจะมาขอจีบเขาซึ่งๆ หน้าแบบนี้ "คุณรพจำไม่ได้หรือคะ ว่าอัญเคยบอกว่าชอบคุณมาตั้งนาน แต่ในเมื่อคุณไม่เชื่อ อัญก็ต้องหาวิธีพิสูจน์เสียหน่อย" "หยุดคิดจะทำอะไรแผลงๆ เดี๋ยวนี้เลย ผมไม่มีทางรู้สึกบ้าบออะไร กับคุณทั้งนั้นแหละ" ภรพประกาศกร้าว เขาไม่มีทางหลงกลแม่อัญชลีหน้าใสง่ายๆ แน่ ไม่มีทางเสียล่ะ "แน่ะ! อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนรักสิคะ" "ตีตนไปก่อนรักบ้าบอน่ะสิ คุณไปจำมาจากที่ไหนเนี่ย" อัญชลียิ้มจนตาหยี เธอจะกล้าบอกได้อย่างไรล่ะว่าเธอจำสำนวนเพี้ยนๆ นี้มาจากเพื่อนของตัวเองน่ะ "อ้าว ก็คุณรพตีตนไปก่อนไข้นี่คะ อัญเพิ่งออกปากแท้ๆ กลับบอกปัดไปแล้วว่าไม่รู้สึกอะไรกับอัญ ระวังเท้อ.. จะเผลอรักอัญเข้าแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว" อัญชลีพูดจบประโยคทีก็ต้องกัดลิ้นตัวเองที นี่เธอหอบเอาความใจกล้า หน้าด้านมาจากไหนกันนะ ถึงได้กล้าพูดแบบนี้กับภรพน่ะ "ผมเนี่ยนะจะเผลอไปรักคุณ?"

เนื้อหาปกหลัง : ตีตนไปก่อนรัก

“ไม่เอาด้วยหรอก เด็กคราวลูก ผมจะไปรักลงได้ยังไง” 
“อย่าตีตนไปก่อนไข้สิ! เป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนไง สมัยนี้เขาฮิตกันจะตาย” 

ภรพ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเหตุใด นักกายภาพสาวประจำตัวของมารดาถึงต้องพยายาม                                  หว่านล้อม ยื่นข้อเสนอสุดพิลึกพิลั่นว่าหากเธอสามารถทำให้ลูกสาวของเขากลับมาเดินได้                                 ในระยะเวลาหกเดือน เขาจะต้องแต่งงานกับเธอ                                                                                                  

ขอโทษทีเถอะ! เขามีเงินจะจ้างนักกายภาพบำบัดอีกกี่สิบคนมาดูแลลูกสาวเขาก็ได้                                          โดยไม่ต้องสูญเสียความโสด คนที่ยึดติดกับความสมบูรณ์แบบอย่างเขาไม่มีทางเดิน                                       กลับไปสู่วังวนเดิม ยกเว้นแต่ว่า... เขาจะอยากแต่งงานกับเธอเสียเอง!

"คุณดูไม่ทุกข์ร้อนใจเลย" ก็ไหนว่าไม่อยากแต่งงาน                                                                                            "ผมต้องทุกข์ร้อนเรื่องอะไร" "ที่คุณต้องแต่งงานกับอัญไงคะ"                                                                               ภรพยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาว ปากหยักกดเป็นรอยยิ้มน้อยๆ                                                                              ทำให้ใบหน้าคมคายน่ามองยิ่งขึ้นไปอีก                                                                                                              "แต่งงานกับคุณไม่ใช่เรื่องที่ต้องทุกข์ร้อนใจ"                                                                                                     "คะ? หมายความว่ายังไง" อย่าพูดเหมือนกัยว่าเขาเต็มใจแต่งงานกับเธออย่างนั้นสิ                                            จริงอยู่ว่ามันเป็นผลดีกับอัญชลี แต่ท่าทางแบบนี้ของภรพ.. ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด                                               "ผมจะแต่งงานกับคุณ ไม่ว่ายายพริ้งจะเดินได้หรือไม่ได้ก็ตาม"

รีวิวโดยผู้เขียน : ตีตนไปก่อนรัก

"ตีตนไปก่อนรัก" เล่มนี้เล่าถึงอาการตีตนไปก่อนไข้ของพระเอกหรือ คุณภรพ ผู้ซึ่งเป็นเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์ที่ไม่อยากทำผิดพลาดโดยการจดทะเบียนสมรสกับใครหลังจากที่ผิดหวังกับชีวิตแต่งงานมาแล้ว แต่กลับต้องมาเจอ อัญชลี นางเอกของเรายื่นข้อเสนอประหลาดว่าจะดูแลรักษาลูกสาวของเขาที่ประสบอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้ให้หายดี โดยที่เขาต้องแต่งงานกับเธอ

แน่นอนค่ะว่าเงื่อนไขของอัญชลีต้องมีเหตุผลบางอย่างแฝงอยู่ แต่จะเป็นอะไรนั้น ไปติดตามกันได้เลยค่ะ