รายละเอียด : กว่าจะมองเห็นรัก

กว่าจะมองเห็นรัก

"ต่อไปห้ามนุชแต่งตัวแบบนี้ออกจากบ้านอีกนะ" "ทำไมล่ะคะ" "ไม่เห็นหรือไงว่าไอ้พวกผู้ชายมันมอง" ชมพูนุชก้มสำรวจตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูดกับเขา "ก็ธรรมดานี่คะ ไม่เห็นน่าเกลียดตรงไหน นุชใส่ออกบ่อยไป" "ก็เพราะมันไม่น่าเกลียดน่ะสิ รู้สึกดีหรือไงเวลาโชว์เนื้อตัวให้ผู้ชายอื่นมอง ทั้งที่ตัวเองก็มีผัวอยู่แล้ว" ชมพูนุชเจ็บแปลบกับคำพูดหยาบกระด้างของเขา เขาพูดเหมือนหล่อนเป็นผู้หญิงอย่างว่า โดยไม่แคร์สักนิดว่าหล่อนจะรู้สึกยังไง "เพชรรู้ตัวไหม ว่าตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจที่สุด ชอบบังคับนุชนั่นโน่นนี่ทั้งที่ตัวเองนึกอยากจะทำอะไรก็ทำ" "เพชรยอมรับว่าตัวเองเป็นคนเจ้าอารมณ์ และพูดอย่างไม่อายว่าเพชรหวงนุชมาก ไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนมามองเมียของเพชร" ชมพูนุชสวมกอดเอวสอบซบหน้าอกกว้าง อารมณ์น้อยใจก่อนหน้านั้นจางไปเมื่อได้ยิน คำพูดเหมือนง้อสามี เพราะรักหล่อนจึงยอมทุกอย่าง ไม่อยากให้เขาทำหมางเมินใส่ "เพชรหวงนุชมากจริงๆ เหรอคะ" "ก็น่าหวงไหมล่ะ เมียเพชรสวยขนาดนี้" "หือ ทีแบบนี้ละทำปากหวาน คนเจ้าชู้" "เพชรเลิกเจ้าชู้นานแล้ว ต่อไปมีแค่นุชคนเดียวเป็นเมีย" "จริงๆ นะคะ" "จริงที่สุด อยากชื่นใจคนสวยแต่กลัวคนอื่นเห็น ไว้คืนนี้ป๋าจะรับขวัญกล่อมหนูนอน" "บ้า" เล็บคมๆ หยิกเอวสอบด้วยความเขินอาย