เสน่หานุสรณ์

รายละเอียด : เสน่หานุสรณ์

เสน่หานุสรณ์

เมื่อคุณรักใครสักคน คุณไม่อาจซ่อนเร้นรักนั้นไว้ได้-เรื่องรักที่ตำบลริมแม่น้ำ, ฤทัยไม่ทันได้พูดเพราะหล่อนไม่ต่างจากคนใบ้ หล่อนไม่ทันใช้สมองคิด เพราะหล่อนคุ้นเคยกับการใช้หัวใจมาตลอดชีวิต-บางแก้ว, แกเฝ้าถามลุงเล็กว่าจะทำอย่างไรกันดี ต่อไปบ้านเมืองจะอยู่กันอย่างไร เมื่อเกลียดชังกันจนถึงขั้นนี้ ลุงเล็กก็ตอบเหมือนปลอบเด็กว่า ก็ต้องอยู่กันไปให้ได้นั่นแหละอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ทุกข์ร้อนไปก็เท่านั้น-สุดาสวรรค์, กุด ไอ้พระมีเมีย ผัวเขาจับได้ถูกปลดผ้าเหลืองเป็นสมี-อนิตตดา, กูไม่ตกลงอะไรกับมึงทั้งนั้น มึงเป็นพระ มึงเป็นครู ลูกเจ้าใหญ่นายโตที่ผู้คนนบไหว้กูชิงชังโลกที่พวกมึงเรืองอำนาจ-อมนุษย์, เสียงระหัดวิดน้ำดังอย่างร่าเริงอยู่ใกล้ๆ รอบข้างมีแต่เสียงลมพัดผ่าน ต้นข้าวไหวเป็นระลอก หัวใจพ่อหวั่นไหว จมูกได้กลิ่นเหงื่อจากายสาว-พ่อ, เธอเป็นปัญญาชนปลอมๆ ผลผลิตของโลกหลังสมัยใหม่ เป็นปัจเจกชนที่เห็นตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกอย่าง ไม่แยแสศีลธรรม ประเพณี จิตวิญญาณของเธอเสื่อมเพราะหลงใหลวัตถุนิยม เธอไม่แคร์ว่าสังคม บ้านเมืองผู้คนรอบข้างจะเป็นอย่างไร เธอทำผิดได้โดยไม่รู้สึกผิด-วังวนความกระหาย, ชั่วขณะหนึ่งที่หล่อนได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขา-หมื่นแสนอาลัย, ยามเข้าอันบริสุทธิ์เริ่มต้นใหม่ทุกเมื่อเชื่อวัน มีแต่มนุษย์เท่านั้นที่ต่ำทรามสกปรกอย่างไม่รู้ที่สิ้นสุด-ผู้เป็นหนึ่งเดียวกับแผ่นดิน, ผมไม่โทษว่าอัญญ์อ่อนแอ แต่ผมเกลียดที่รัฐบาลทำกับประชาชนเช่นนั้น-เสน่หานุสรณ์ 

สารบัญ : เสน่หานุสรณ์

• เรื่องรักที่ตำบลริมแม่น้ำ
• บางแก้ว
• สุดาสวรรค์
• อมิตตดา
• อมนุษย์
• พ่อ
• วังวนความกระหาย
• หมื่นแสนอาลัย
• ผู้เป็นหนึ่งเดียวกับแผ่นดิน
• เสน่หานุสรณ์

รีวิวโดยนักเขียน : เสน่หานุสรณ์

ความฉ้อฉลเนื่องจากถูกโลกทำร้าย ความขัดแย้งทุกข์ทน ความโศกเศร้าและหยาดน้ำตา เร้นลับ หรือความรักอันมืดบอด ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดนี้ก็คือมนุษย์ทั่วไปนั่นเอง ข้าพเจ้าพากเพียรนำเสนอสารัตถะอันเป็นแก่นแท้ของชีวิต ตัวละครส่วนใหญ่ของข้าพเจ้ามักเป็นผู้ผิดพลาดและพ่ายแพ้ ข้าพเจ้าหวังให้ผู้อ่านมองเห็นความสำคัญในส่วนนี้ และเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตที่แตกต่างอย่างเฉลียวฉลาด เพื่อความสงบสุขอันพึงเป็นที่หมายในใจของพวกเราทุกคน

เงาจันทร์