รายละเอียด : พรหมบุพเพเสน่หา

พรหมบุพเพเสน่หา

หลังจากส่ง เยอร์บิร่า หรือแม่ยี่หร่า ย้อนภพกลับไปหาหลวงพิทักษ์อัศดากรแล้ว คุณหญิงประไพ ก็เจอโจทย์สาวคนใหม่ ที่ไม่ใช่ใครที่ไหน คือ จอม (จอมกลกานต์) หลานสาวคนสวยหัวรั้นของคุณยายนั่นเอง เมื่อ จงกลกานต์ ได้ยินเสียงไวโอลินปริศนาแว่วออกมาจากห้องเก็บสมบัติโบราณนั่นทำให้คุณหญิงประไพรู้ได้ทันทีว่าได้เจอเจ้าของแหวนเพทายวงนั้นแล้ว แล้วแม่จอมรั้นคนนี้จะกลับไปสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้กับใครต่อใครสักขนาดไหนกันนะ "จอมบ่นไปตามประสา ท่านอย่าใส่ใจเลยค่ะ" หญิงสาวระมัดระวังตัวไว้ก่อน ด้วยยังแปลกที่ "ฉันชื่อนิรัตติกร ยินดีทีได้รู้จักนะแม่จอม" นั่นไง ใช่จริงๆ ด้วย ท่านผู้นี้คือท่นชายนิรัตติกร เจ้าของวังนเรนทร์ธร รูปร่างหน้าตาว่างามแล้ว ท่าทางยังสุภาพ น้ำเสียงน่าฟังอีกต่างหาก "ท่านเป็นเจ้านายสินะคะ ต้องขอโทษด้วย จอมเป็นแค่สามัญชนพูดอย่างคนในรั้วในวังไม่เป็นหรอกค่ะ" "ไม่เป็นไร หล่อนพูดกับฉันธรรมดาอย่างนี้เถอะ ฉันเรียกหล่อนว่าแม่จอม หล่อนจะเรียกฉันว่าพี่ชายนาถก็ได้" ท่านชายเพ่งพิศใบหน้างามนั้นตลอดเวลา "พี่ชายนาถ" คำพูดนั้นเมื่อเอ่ยออกไปแล้ว หญิงสาวก็รับรู้ถึงความผูกพันอันแสนไกลได้กลับคืนมาอยู่ในใจอีกครั้งอย่างน่าประหลาด แล้วเรื่องราวต่อจากนี้ก็คงเป็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นเมื่อนานมากมาแล้ว สิ่งที่เธอต้องทำก็คือทำมันให้ดีกว่าที่เคยเป็นมา เพื่อแก้ลำเอาคืนใครบางคน และเพื่อความรักที่เธอจะต้องทำให้ดีกว่าอดีตชาติที่เคยผ่านมา และนี่คงถึงเวลาที่เธอต้องออกฤทธิ์แล้วสินะ... รออีกนิดเถอะ... ทุกๆ คน มีโอกาสงามๆ อย่างนี้ แม่จอมไม่ทำให้เสียของแน่ๆ