รายละเอียด : ONE LIFE STAND เดี่ยวดี เดี่ยวร้าย

ONE LIFE STAND เดี่ยวดี เดี่ยวร้าย

วันที่ 25 กันยายน 2528 หรือราวสามสิบปีก่อน อืม เขียนแล้วสะเทีอนใจยังไงชอบกลเด็กชายคันฉัตรได้ถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกใบนี้เป็นลูกคนแรกของคุณและคุณนายรังษีกาญจน์-ส่องเรียกว่ามารดามีประสบการณ์คลอดลูก 1 time กับผมนี่แหละหลังจากนั้น ท่านแม่ก็ไม่มีการเบ่งลูก 2 time หรือ 3 time อีกเลย ผมจึงกลายเป็นลูกคนแรกและคนสุดท้ายของครอบครัวไปโดยปริยาย ใช่ครับ นั่นหมายความว่าผมเป็นลูกคนเดียวจุดเริ่มต้นของเรื่องราวชีวิตอันสุดจะเข้มข้นและการผจญภัยที่แสนตื่นเต้นของ มนุษย์คนเดียว เริ่มจากตรงนี้นี่แหละครับ

เนื้อหาปกหลัง : ONE LIFE STAND เดี่ยวดี เดี่ยวร้าย

อยู่คนเดียวนั้นเหงาจริงไหม ใช้ชีวิตลำพังจะเฉาตามจริงหรือ ชีวิตอันเดียวดายที่หลายคนไม่อยากเป็นแต่นักวิจารณ์ฝีปากกล้าและอาจารย์พิเศษสุดเฮี้ยนกลับยืดอกภาคภูมิใจในไลฟ์สไตล์เช่นนี้ไล่ตั้งแต่เกิดมาเป็นลูกคนเดียว เรียนหนังสือคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียวดูคอนเสิร์ตคนเดียว ช้อปปิ้งคนเดียว ทำงานเดียวป่วยคนเดียว ตายไปคนเดียว เดี๋ยวนะและสารพัดความโดดเดี่ยวทั้ง เดี๋ยว ดี เดี๋ยว ร้ายที่อาจหาไม่ได้หากไม่อยู่คนเดียว

รีวิวโดยผู้เขียน : ONE LIFE STAND เดี่ยวดี เดี่ยวร้าย

ซึ่งงานชิ้นนั้นก็ง่ายสำหรับผมจริงๆแหละครับเขียนแป๊ปเดียวเสร็จ เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมมีวัตถุดิบอยู่แล้วแต่ระหว่างเขียนก็แอบสงสัยว่าทางทีมงานต้องแอบติดตามสเตตัสเฟซบุ๊คของผมอยู่แน่ๆทำไมเหรอครับ ยกตัวอย่างง่ายๆในช่วงที่กำลังเขียนหนังสือเล่มนี้ ผมเพิ่งเดินทางไปสิงคโปร์คนเดียว จองโรงแรมที่มีสองเตียงแต่ผมนอนคนเดียวโดยจุดมุ่งหมายคือไปเทศกาลดนตรี Laneway Festival ซึ่งไปคนเดียวไม่ได้ชวนใคร จากนั้นก็บินกลับมาไทยเพื่อไปดูคอนเสีร์ตวง Girls Generation และแน่นอนว่าดูคนเดียวเช่นกันอีกทั้งช่างเป็นเรื่องบังเอิญว่าในช่วงที่ผ่านมาผมได้รับข้อความจากผู้อ่านสองท่าน ดังนี้ พี่ต่อคือไอดอลของการอยากมีลูกมีผัว จะได้เอาตังค์ไปเที่ยว ไปคอนเสิร์ตบ้าบอคอแตกได้เต็มที่ #อยู่คนเดียวอะดีสุดแล้วเชื่อดิและจริงๆที่หนูเขียนเมลฉบับนี้มาหาพี่ต่อก็เพราะอยากบอกพี่ต่อว่า พี่เป็นแรงบันตาลใจของหนูใจเรื่องการออกเดินทางไปต่างประเทศคนเดียวและทุกครั้งที่อ่านซีรีส์แอดเวนเจอร์ออฟเมอฤดีของพี่จบสิ่งที่หนูทำคือจองตั๋วเครื่องบินออกไปเผชิญโลกกว้างคนเดียวเหมือนที่พี่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือแม้มันไม่ใช่ประเทศเดียวกับที่พี่ไปก็ตาม จนตอนนี้หนูเริ่มชินกับการไปต่างประเทศคนเดียวแล้วค่ะตายแล้ว นี่กลายไอดอลหรือศาสดาแห่งลักธิการอยู่คนเดียวไปแล้วหรืออืมก็ฟังดูเท่ไม่หยอกนะแต่เอ๊ะชีวิตของมนุษย์คนเดียวนี่มันน่าหลงไหล สวยงามไปหมดทุกอย่างจริงหรือว่าแล้ว เราไปสำรวจชีวิตของมนุษย์คนเดียวกันดีกว่าครับ

คันฉัตร รังษีกาญจน์ส่อง

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ONE LIFE STAND เดี่ยวดี เดี่ยวร้าย

ยอมรับกันเถอะว่าเราหรือเพื่อนของเราบางคนเป็นคนประเภทที่เห็นใครกินเอ็มเคคนเดียวแล้วเป็นต้องรีบละกิตให้เพื่อนหรือแฟนที่มาด้วยมองด้วยสายตาประหลาดหรือกิจกรรมด้านความบันเทิงทั้งหลายที่ดูแล้วจะออกแบบมาเพื่อรองรับคนที่มาเป็นกลุ่มเป็นคู่เช่นดูหนังไปสวนน้ำร้องคาราโอเกะกินบุฟเฟ่ต์หรือกระทั่งที่สาธารณะซึ่งไม่มีกฎเกณฑ์ระบุเอาไว้ว่าจะต้องมาเป็นกลุ่มอย่างทะเลแต่เวลาเห็นใครมาคนเดียวเป็นต้องเหงานแทนทุกทีทั้งที่เขาหรือเธออาจจะไม่ได้กำลังเหงาก็ได้แล้วเมื่อลองคิดดูให้ดีถึงจะมาคนเดียวก็ไม่เห็นจะผิดอะไรนี่นาแต่อะไรเราถึงคิดอย่างนั้นเพราะอะไรอาจเพราะอยู่ในสังคมที่ให้ค่าแก่การรวมหมู่เป็นพิเศษตั้งแต่ยังเด็กหรือเราเป็นผลลัพธ์ของความไม่มั่นใจไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองถึงจะต้องขลุกอยู่กับกลุ่มเพื่อนครอบครัวหรือใครก็ตามที่พอจะช่วยคิดและเป็นคนที่สามารถรองรับความเจ็บปวดจากความผิดพลาดนั้นไปพร้อมกันได้ด้วย ก็สุดจะคาดเดาแต่ลองโยนคำถามในทางกลับกัน ทำไมเราต้องอยู่กันเป็นเสมอล่ะเออ หนังสือของคันฉัตรรังษีกาญจน์ส่องแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นมาแล้วหลายอย่างทั้งนักวิจรณ์นักเดินทางอาจารย์นักสังเกตที่เก็บเอาเรื่องราวในเรื่องต่างๆมาเล่าต่อได้อย่างออกรส ไม่ว่าจะเป็นหนังสือหรือสเตตัสเฟซบุ๊คที่อัพเดดขึ้นมาเมื่อไหร่รับรองว่าได้ฮาปนจุกสนุกสนามแต่หลายคนไม่รู้ว่าไม่จะตั้งใจหรือไม่ก็ตามคันฉัตรยังเป็นนักอยู่เดียว

สำนักพิมพ์แซลมอน