รายละเอียด : ผู้การเรือพ่วง

ผู้การเรือพ่วง

บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน เมื่อมีเกิดก็ย่อมมีดับ ดั่งคำที่พระท่านว่าไว้ ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างอยู่ในชุดเครื่องแบบหมายเลข ๑ หรือที่ทหารเรือเรียกติดปากว่า "ชุดขาวใหญ่" เป็นผ้าเสริมสีขาวทั้งชุด สวมรองเท้าหนังแก้วสีขาวยขัดเงา แต่มีสิ่งหนึ่งที่มีสีแตกต่างตัดกับเครื่องแบบสีขาวสะอาดอย่างชัดเจน นั่นก็คือปลอกแขนสีดำสนิทที่ติดอยู่บริเวณรอบต้นแขนด้านซ้าย เบื้องหน้าของชายหนุ่มคือฌาปนสถานที่ประดับตกแต่งด้วยดอกไม้สีขาวตามความต้องการของผู้วายชนม์

ไหล่หนาที่เคยองอาจ ผึ่งผายวันนี้งองุ้มลงราวกับคนหมดแรงดวงตาคมที่เคยฉายแววองอาจมั่นคงวันนี้มีแววเศร้าสุดอาลัย ทอดมองไปที่เมรุอย่างเลื่อนลอยราวกับจิตใจกำลังหลุดลอยไปพร้อมกลุ่มควันบางเบาที่ล่องลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า จนกระทั่งมือหนาถูกเกาะกุมเอาไว้ด้วยมือเล็ก ๆ คู่หนึ่งสติที่กำลังจะหลุดลอยไปถึงกลับมาอีกครั้ง "คุณพ่อขา น้องกันต์อยากกลับบ้าน" น้องกันต์ กันต์ฤทัย วัยห้าขวบกระตุกมือของผู้เป็นบิดา ใบหน้ากลมเกลี้ยง แก้มเป็นสีชมพู กับดวงตากลมโตที่ถอดแบบมาจากมารดา ทำให้ผู้เป็นชายชาติทหารเยี่ยงเขาเศร้าโศกยิ่งนักกับการสูญเสียนางแก้ว ผู้ที่เป็นทั้งคู่ชีวิต เพื่อนคู่คิด และเพื่อนสนิทไป

 

เนื้อหาปกหลัง : ผู้การเรือพ่วง

เมื่อหญิงสาว (เริ่มแก่) หนีความอบอุ่นจนวุ่นวายของครอบครัวออกมาเผชิญโลกด้วยความหวังเล็ก ๆ ว่าเธอจะพบชีวิตอิสระและความสงบแต่เพียงก้าวแรกที่พาขวัญกำลังเบิกบานใจในชีวิตอิสระก็ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกกับเํธอเสียแล้วเมื่อส่งทั้งคนชรา เด็ก และสุนัข มาให้เธอได้พบเจอในคราวเดียวกันเสียอย่างนั้นแถมยังพ่วงด้วย ปราณนต์ ผู้การเรือหน้าดุพ่อม่ายหนุ่มเนื้อทองที่สาว ๆ กรี๊ดกันครึ่งค่อนเมืองผู้กลายเป็นศัตรูตัวร้ายของความสงบในใจเธอไหนจะต้องเข้าไปช่วยดูแลแก้ปัญหาให้เขาสารพัดไหนจะต้องรับมือกับความเจ้าบางการของเขาอีกแล้วเธอจะทำอย่างไรดี เมื่อชีวิตเข้ามาพัวพันกับครอบครัวแบบถอนตัวไม่ได้เสียแล้ว ที่สำคัญ...ทำไมใกล้เขาทีไร หัวใจก็เต้นแรงทุกที....

รีวิวโดยผู้เขียน : ผู้การเรือพ่วง

เมื่อนึกถึงพระเอกนิยายเป็นทหารให้นึกถึง นาคาลัย และนี่คืออีกหนึ่งนิยายรักที่มีพระเอกเป็นนายทหารเรือแห่งราชนาวีไทย

ผู้การเรือพ่วง เกิดจากแนวคิดที่ว่า หากชายคนหนึ่งมุ่งมั่นกับอาชีพของเขาเหลือเกิน จนหลายต่อหลายครั้งเขาให้ความสำคัญกับอาชีพการงานมากกว่าครอบครัวที่อยู่เบื้องหลัง คนที่เป็นภริยาจะทำอย่างไรดี จะยอมรับธรรมดา ๆ คู่หนึ่งก็คงจะน่าเบื่อเกินไป นาคาลัยจคงจับโน่นมาผสมนี่ สร้างปัญหาต่าง ๆ ให้เกิดขึ้น โดยเฉพาะ พาขวัญ นางเอกของเราที่เห็นปัญหาทุกอย่างมาโดยตลอด แต่สุดท้ายหญิงสาวจะยอมรับภาระต่าง ๆ และความเป็นตัวตนของพระเอกของเราได้ไหมนั้น มาร่วมลุ่นไปด้วยกันนะคะ

นิยายเรื่องนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยหากไม่ได้ นาวาโท คทายุธ โพธิ์ทอง ที่ปรึกษาหลักในการซักถามความรู้ต่าง ๆ ของนายทหารพรรคนาวิน (ทหารประจำปากเรือ) และน้องพรอม นาวาตรี เอกพัฒน์ วัฒนรณชัย ที่ใจอ่อนยอมมาเป็นนายแบบขึ้นปกนิยายได้ฟินกันไป

และสุดท้าย...จะไม่ขอบคุณก็คงไม่ได้เลย คือนักอ่านคนสำคัญที่ติดตามเป็นกำลังใจให้นาคาลัยมาโดยตลอด ขอบคุณมาก ๆ นะคะ (กอด) ขอบคุณคุณน้อง นักอ่านเจ้าประจำที่ทำหน้าที่เป็น บก.น้อย ๆ ให้ด้วยความอดทน ขอบคุณพี่สาว คุณนุ้ย และสำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คส์ ที่เปิดโอกาสให้นาคาลัยได้เข้ามาร่วมงานในสำนักพิมพ์ที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ ขอบพระคุณนะคะ

รักและขอบคุณจากใจ

นาคาลัย