รายละเอียด : คนกับต้นไม้

คนกับต้นไม้

ความฝังใจในวัยเด็กของผมอย่างหนึ่งคือยาย แม้แกจะตายไปนานหลายสิบปีแล้ว ที่จริงอย่าว่าแต่ยายเลย แม่ของผมเองก็ตายไปกว่าสิบปีแล้วเหมือนกัน ไม่อยากคิดถึงตัวเองที่ชักจะเป็นไม้ใกล้ฝั่งเข้าไปทุกที

ที่ผมมีความประทับใจอะไรหลายอย่างกับยาย เพราะยายเป็นคนแก่ เป็นคนโบราณแท้ ๆ นุ่งผ้าโจงกระแบน บางวันก็ใส่เสื้อคอกระเช้าตัวเดียว แถมวันที่อากาศร้อนก็โนบรา ไม่ใส่เอาเลย

สมัยนั้นดูแล้วก็ไม่เห็นน่าเกลียดตรงไหน ผมเองเสียอีกที่ทำน่าเกลียด คือชอบจับนมยายที่แบนยาวและนิ่มเล่น บางทีแก่นั่งอยู่ก็แอบไปข้างหลัง แล้วจับนมแกยกขึ้นมาพาดบ่าเล่น อย่างมากยายจะหันมาพูดว่า ไอ้เด็กคนนี้มันซนจัง แล้วก็หัวเราะหึ ๆ อย่างอารมณ์ดี ยายอยู่ในบ้านเรือนไทยหลังคามุงจาก ลูกหลานจะเปลี่ยนให้เป็นสังกะสี แต่ยายไม่เอา แกบอกว่าสังกระสีร้อน แค่มองก็แสบตาแล้ว อยู่เข้าไปยังไงไหว

เนื้อหาปกหลัง : คนกับต้นไม้

คบกับต้นไม้ คือสานคดีที่บอกเล่าเรื่องราวของคนรักธรรมชาติที่ผู้เขียนสอดแทรกเกร็ดความรู้เกี่ยวกับต้นไม้และพันธุ์พืชไว้อย่างน่าสนใจ บางช่วงบางตอนอ่านแล้วก็เหมือนได้นั่งร่วมวงสนทนาด้วยอย่างออกรส ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดความผูกพันของคนกับต้นไม้ก็ไม่เคยเปลี่ยนและยังยืนยังว่า ธรรมชาตินั้นสวยงามเสมอ"

เซยังสู้ อยู่อย่างสิงห์

รีวิวโดยผู้เขียน : คนกับต้นไม้

ทุกสิ่งในโลกล้วนเกิดจากธรรมชาติ แม้แต่สิ่งแปลกปลอมหรือสังเคราะห์ต่าง ๆ ก็มีต้นกำเนิดมาจากธรรมชาติทั้งสิ้น เมื่อเกิดขึ้นและดำรงอยู่ในโลกร่วมกัน ก็มีทั้งช่วยเหลือเกื้อกูล และเบียดเบียนกัน อันเป็นธรรมดาของโลก

มนุษย์กับพืชหรือที่ผมใช้คำว่าต้นไหม เป็นสิ่งมีชีวิตสองอย่างที่เกี่ยวข้องกันมากที่สุด แต่ค่อนข้างจะเป็นการเกี่ยวข้องที่ไม่สู้จะสมดุลเท่าไรนัก เพราะมนุษย์เป็นฝ่ายเบียดเบียน หรือใช้ประโยชน์จากต้นไหม้เสียมากกว่า

จะมีเพียงส่วนน้อยนิดที่มนุษย์ช่วยบำรุงรักษา คัดเลือกพันธุ์ดี และผสมพันธุ์พืชชนิดใหม่ขึ้นมา นับแต่อดีต ต้นไม้มีสว่นใกล้ชิดกับมนุษย์มาตั้งแต่ลืมตาดูโลก ตัดสายสะดือก็ใช้ไม้ไผ่ อาบน้ำก็ผสมสมุนไพรพวกขมิ้น ปวดท้อง ท้องอืด ท้องเฟ้อก็ทาด้วยมหาหิงค์ ยิ่งเติบโตมากขึ้นยิ่งต้องอาศัยต้นไม้มากขึ้นเป็นเงาตามตัว ตราบจนวาระสุดท้าย ตายลงก็ต้องนอนในโลงไม้ และใช้ไม้ฟืนเผาร่างให้มอดไหม้

ความเกี่ยวข้องผูกพัน ระหว่างคนกับต้นไม้มากมายเหลือที่จะกล่าว รวมเรื่อง "คนกับต้นไม้" เล่มนี้ เป็นเพียงเกร็ดเรื่องปลีกย่อยเล็ก ๆ ที่ชีวิตของผมได้สัมผัสมาจากประสบการณ์ตรง ซึ่งคงบอกได้ว่า ยังมีเรื่องของคนกับต้นไม้อีกมากมายนักที่ยังไม่ได้นำมากล่าวถึง

ส่วนจุดมุ่งหมายที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา คงมีอยู่สองประการด้วยกัน ประการแรกคือเขียนเพื่อตอบสนองตัวเองรู้สึกมีความสุขที่ได้เขียนถึงสิ่งที่มันอยู่ในใจ เป็นความคิดเป็นจิตวีญญาของตัวเอง ส่วนอีกประการหนึ่ง คืออยากจะถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านี้ให้คนอื่นได้รับรู้ หากจะพอมีประโยชน์สักน้อยนิดต่ออยู่อ่าน คงจะเป็นความสุขอย่างใหญ่หลวงของผู้เขียน ผมหวังเพียงเท่านี้แหละครับ

ด้วยรักและศรัทธา

วัธนา บุญยัง