รายละเอียด : ร้านบาร์สุราลัย

ร้านบาร์สุราลัย

ผมชื่อเกล้า ชื่อจริงชื่อเกล้า (บอกทำไมถ้าชื่อเดียวกัน) เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ และนอนว่างงานอยู่เกือบปี พ่อกับแม่ท่านทนไม่ไหวกับการใช้ชีวิตแบบไร้แก่นสารไปวันๆ ของผม จึงให้เงินก้อนหนึ่งมาทำธุรกิจอะไรก็ได้ที่มันถูกกฏหมายผมไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยว่าผมจะทำอะไร ร้านเหล้าไงครับ โชคดีหน่อยที่เงินมันมีจำนวนมากพอจนไม่ต้องรอเพื่อนมาหุ้นด้วยให้เสียเวลา ผมหาซื้อที่และก็สร้างร้านขึ้นมาโดยใช้เวลาไม่ถึงสี่เดือน (แม้จะดูเร่งๆ แต่งานก่อสร้างก็เนี้ยบนะครับ) ตกแต่งร้านและทำเรื่องให้ถูกกฏหมายโดยใช้เวลาอีกสองเดือน และในที่สุด "บาร์สุราลัย" ของผมก็ได้ถือกำเนิดขึ้น โดยมีคนหนุ่มไฟแรงวัยเกือบยี่สิบหกปีอย่างผมเป็นเจ้าของ ตอนนี้ร้านของผมเปิดมาเป็นเวลากว่าสองเดือนแล้ว กิจการนับว่าครึ่งๆ กลางๆ ไม่ได้ดังเว่อร์วังทว่าเงินก็เข้ามาไม่ขาด มีปัญหาเข้ามาให้ผมแก้ทุกวันไม่ว่าจะเป็นเรื่องลูกค้าขี้เมา ลูกค้าเรื่องมาก พนักงานไม่เป็นงาน พ่อครัวท้องเสียหรือนักดนตรีทะเลาะกับเมีย ตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมานับว่าสาหัสสากรรจ์สำหรับผมมากเลยทีเดียว แต่ถือว่าผมมีฝีมือใช้ได้เลยนะเรื่องบริหาร ไม่งั้นล่ะก็เจ๊งตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้ว

เนื้อหาปกหลัง : ร้านบาร์สุราลัย

ผม ‘เกล้า สิทธิสุนธร’ เรียนจบคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มาครับ แต่ยังไม่รู้ว่าจะทำงานอะไร เพราะดันอยากเปิดร้านในแบบที่ตัวเองชอบ โชคดีที่ผมเกิดในครอบครัวที่มีฐานะ พอได้เงินจากพ่อแม่มาก้อน ‘ร้านบาร์สุราลัย’ ก็ถือกำเนิดขึ้น
ผมบริหารจัดการเองหมดทุกอย่าง ทุ่มเทกับมันจนไม่ค่อยมีเวลากลับบ้าน เรียกว่ากินนอนอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้ จนกระทั่งวันหนึ่งนักดนตรีของร้านเกิดทะเลาะกับแฟนครับ ซึ่งถ้าขาดความบันเทิงในส่วนนี้ไปร้านผมคงเงียบเหงาน่าดู ผมจึงเอาเรื่องกลุ้มใจนี้ไปปรึกษาพนักงานในร้าน แล้วมันก็แนะนำคนคนหนึ่งให้ผมรู้จัก
“เห้ยยย จริงดิ โทรเรียกมันมาเลย”
“แต่ประวัติมันไม่ค่อยดีนะ”
“ยังไงวะ”
“เล่นร้านไหน ร้านนั้นเจ๊ง”
...กริบ! เกิดเดดแอร์ไปชั่วขณะ...
โอ๊ยยยยยยยย! ไอ้กร๊วก ตกลงมึงจะช่วยกูหานักดนตรี หรือมึงจะพาคนมาทำให้ร้านกูเจ๊งกันแน่วะ!?