รายละเอียด : สะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว (ปกใหม่)

เรื่องราวบางอย่างดูเหมือนจะฝังตัวอยู่ในความทรงจำของเราอย่างดื้อรั้น มันหวนกลับมาหลอกหลอนในค่ำคืนที่เราเหงา ในห้วงขณะที่เราปล่อยใจให้ล่องลอยไปตามเสียงคลื่น หรือสายลมหวิว กลับมาครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนกระแสน้ำพัดวน กลายเป็นเพลงเศร้าประจำชีวิตซึ่งแผ่วผิวอย่างไม่เลือกที่ทุกครั้งที่เราสะดุดกับปัจจุบัน

วันนั้นเป็นวันสุดท้ายของเดือนกันยายน 2523 ผมและเพื่อนๆ อีกแปดคนเดินลงจากสันเขาสูงมาถึงริมห้วยขาแข้ง ตอนบนในเวลาใกล้เที่ยง ฝนมรสุมตกต่อเนื่องกันมาหลายวัน บางทีก็สาดกระหน่ำเหมือนจะละลายภูเขาทั้งเทือกให้พังครืนลงมา บางช่วงก็โปรยเป็นละอองนุ่มตั้งแต่เช้าจรดเย็น แม้ในยามที่ฝนขาดเม็ด ป่าทั้งป่าก็ยังคึ้มชื้นราวกับโรงละครที่ถูกทิ้งร้าง กลิ่นใบไม้เก่าและขอนผุอุ้มน้ำอบร่ำจมูกพวกเรามาตลอดทาง

หากถือเอาหุบเขาแถวต้นน้ำแควใหญ่เป็นจุดเริ่มต้น ก็นับได้ว่าเราเดินกันมาห้าวันเต็มๆ ท่ามกลางสายฝนและบนความลาดชันของขุนเขาทั้งขาขึ้นขาลง เรามาจากทิศตะวันตก ตัดผ่านรอยต่อของอุทัยธานี ตาก และกาญจนบุรี เพื่อมุ่งสู่บริเวณชายป่าแห่งหนึ่งซึ่งเรียกว่า "ซับฟ้าผ่า" อีกวันเดียวก็จะถึงจุดหมายแล้ว ถ้าหากเราสามารถฝ่าข้ามห้วยขาแข้งไปได้โดยสวัสดิภาพ

น้ำในลำห้วยกำลังอยู่ในระดับสูงสุดช่วงปลายฤดูฝน กระแสน้ำขุ่นข้นราวทะเลโคลนเดือนพล่าน และท่วมท้นล้นหลากออกมาไกลทั้งสองฟากฝั่ง ตลอดแนวลำห้วยมีพุ่มไม้ ที่จมปริ่มปรากฏให้เห็นอยู่กระจัดกระจาย มันโยกสะท้านไปมาเหมือนผู้คนที่กำลังตะเกียกตะกายขอความช่วยเหลือ ไม้บางต้นลอยมาจากเหนือน้ำทั้งรากทั้งโคน บ้างก็งัดอยู่กับพุ่มที่ยังไม่ถูกถอน

ที่ฝั่งตรงข้าม เยื้องไปจากเส้นทางของเราเล็กน้อย เหี้ยขนาดใหญ่มากตัวหนึ่งถูกพัดพามางัดติดอยู่กับกิ่งไม้ ผลุบๆโผล่ๆ อยู่ตามแรงกระชากของสายน้ำ จะปีนขึ้นฝั่งก็ไม่ไหว จะปลดตัวให้ลอยไปตามสายน้ำเชี่ยวก็ทำไม่ได้ ดูเป็นภาพน่าเวทนาไม่น้อย

สารบัญ : สะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว (ปกใหม่)

• สะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว
• มาจากป่าชายเลน
• คำขอของหลวงตา
• อิฐก้อนนั้นมอบให้ความหวังดี
• แลไปข้างหน้า สำเนาชีวิตจากช่วงแสวงหา
• มหาวิทยาลัยชีวิต
• ธรรมศาสตร์กับ 14 ตุลาคม ความทรงจำของผู้รู้เห็น
• คืนแห่งชะตากรรม ความทรงจำเกี่ยวกับการต่อสู้เดือนตุลาคม
• สงครามและความรัก
• หญิงสาวกับลูกนกขุนทอง
• เดินป่าเสาะหาชีวิตจริง ความทรงจำอันขาดวิ่นของนักเดินทางผู้ว้าเหว่
• ลุงไฟ นักรบผู้เลือนหายไป
• หยาดน้ำตาบนแผ่นแก้มของกาลเวลา
• ความรักและความเถื่อน
• ตุลาคมรำลึก
• ปลาใหญ่สายเบ็ดเล็ก
• เสียงกระซิบจากอันดามัน
• ชีวิตโดยบังเอิญ
• เด็กหนุ่มกับชายชรา
• ห้วงยามแห่งความพ่ายแพ้
• เพื่อน
• บาดแผลตะวันออก

เนื้อหาปกหลัง : สะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว (ปกใหม่)

"งานเขียนชุดสะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว ถูกเขียนขึ้นต่างกรรมต่างวาระในระยะประมาณ 20 ปี หลังจากผู้เขียนออกจากป่า หรือกล่าวอีกแบบหนึ่งคือเป็นงานเขียนจากช่วงที่เสกสรรค์อยู่ในวัยหนุ่มมาจนถึงวัยกลางคน ดูผิวเผินแล้วงานชุดนี้อาจจะคล้ายบันทึกความทรงจำธรรมดาเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผู้เขียนได้ประสบพบมา แต่สำหรับผู้อ่านที่สัมผัสไวและมองโลกได้ลึกพอ ก็จะรู้ว่าสิ่งที่เสกสรรค์เขียนถึงมากที่สุดไม่ใช่เหตุการณ์ภายนอก หากเป็นทั้ง "สนามรบ" ที่ยังคงตกค้างอยู่ข้างใน และเป็นความพยายามที่จะแกะรอยการก่อรูปของ "ตัวเอง"

"วรรณกรรมของนายเสกสรรค์ ประเสริฐกุล มีคุณค่าด้านสร้าง สำนึกทางประวัติศาสตร์ ฉายภาพสังคม นำเสนอปรัชญาอันลุ่มลึก ในการพัฒนาชีวิตและจิตวิญญาณ ประณีตงดงามทางวรรณศิลป์ และเป็นแบบอย่างการประพันธ์แก่นักเขียนรุ่นหลัง"

จากคำประกาศเกียรติคุณศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : สะพานไผ่เหนือสายน้ำเชี่ยว (ปกใหม่)

งานเขียนของเสกสรรค์ ประเสริฐกุลที่รวมอยู่ในหนังสือเล่มนี้เป็นงานเก่าที่เคยถูกตีพิมพ์มาแล้วทั้งสิ้น แต่นับเป็นครั้งแรกที่ข้อเขียนเหล่านี้มารวมอยู่ในเล่มเดียวกัน

ชื่อของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล เป็นที่รู้จักกันดีในประเทศไทย ทั้งในฐานะนักเขียนและในฐานะอื่นๆ งานเขียนของเขาโดดเด่นตรงที่มีลีลาการใช้ภาษาอันงดงามและมีสไตล์เฉพาะตัวในการนำเสนอ อีกทั้งมีแง่คิดและเนื้อหามาจากประสบการณ์ตรงในชีวิตจริง ถ้าไม่นับงานวิชาการและบทความหนังสือพิมพ์ที่วิจารณ์ความเป็นไปในบ้านเมืองแล้ว เราอาจกล่าวได้ว่างานเขียนส่วนใหญ่ของเสกสรรค์แยกไม่ออกจากประวัติความเป็นมาของเขา

สำนักพิมพ์ประพันธ์สาสน์

ตุลาคม 2553