รายละเอียด : นับหนึ่งให้ถึงรัก

"บอกไม่ได้ก็ไม่ได้สิ" ชายหนุ่มทำเสียงดุเพราะสมองคิดหาเหตุผลไม่ทัน "พี่ภพกลัวอะไรคะ พิมพ์แค่อยากแน่ใจว่าพิมพ์ไม่ได้หูฝาด...พิมพ์ไม่ได้ฝันหรือละเมอไปคนเดียว" "นี่เธอ"

"นะคะ..." ชายหนุ่มพยายามเตือนตัวเองว่าอย่าทำอะไรเกินเลยแต่ก็ยากเหลือเกิน ในขณะที่แขนเรียวสวยก็เลื่อนขึ้นมาคล้องคอของเขาให้โน้มลง เขาแข็งขืนไว้เพื่อให้โอกาสเธอได้คิดไตร่ตรองและไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนฉกฉวยโอกาสแม้แต่กับคนป่วย

"ถ้าจะเปลี่ยนใจก็เปลี่ยนเสียก่อนที่พี่จะเริ่มนับ..." เขารู้ว่าเป็นคำขู่ที่ฟังดูตลกมาก แต่ขณะนี้สมองของเขาตื้อคิดวิธีอื่นไม่ออกจึงหวังเพียงให้พิมพ์รักปล่อยแขนเท่านั้นเขาจะเดินออกไปจากห้องทันที

"พี่ภพขู่แบบนี้มาตั้งแต่พิมพ์เพิ่งเริ่มจำความได้ เมื่อไรจะหยุดนับ...นับไปก็อยู่แค่สามไม่เห็นถึงไหนสักที พิมพ์เบื่อจะฟังแล้วค่ะ" คนชอบขู่รู้สึกหน้าร้อนผ่าวคล้ายกำลังถูกสบประมาทอย่างรุนแรง

"นับหนึ่งถึงสามไม่อยากฟัง แล้วถ้าพี่นับหนึ่ง...ถึงรัก ยังอยากจะฟังอยู่ไหม" ชายหนุ่มมองวงหน้าหวานด้วยสายตาที่เปิดเปลือยความรู้สึกทั้งหมด

"พี่ภพกำลังบอกรักพิมพ์อยู่ใช่ไหมคะ"