‘โมเน่ต์’ คนนี้ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องรักเขาคนนั้นมากมายขนาดนี้ T^T ยอมรับนะว่าตัวเองเป็นสาวช่างฝัน ชอบเขาถึงขั้นแต่งเพลงรักให้เลยด้วย แต่อยู่ๆ เขาก็หายไป หายไปอย่างไร้ร่องรอย แล้วเชื่อมั้ยล่ะ หลังจากนั้นมาฉันก็ไม่สามารถแต่งเพลงรักได้จบเลยสักเพลง TOT จนกระทั่งวันหนึ่งที่ฉันบังเอิญได้พบกับ ‘ยูเจ’ ท่วงทำนองที่เคยบรรเลงอยู่ในหัวก็กลับมาโลดแล่นได้อีกครั้ง ^O^

ชัดเจนแล้วล่ะ เขานี่แหละคือเมโลดี้และแรงบันดาลใจที่ทำให้ฉันแต่งเพลงรักได้จนจบ แม้ที่ผ่านๆ มาฉันแทบจะไม่เคยได้ยินเสียงพูดคุยของเขาเลยด้วยซ้ำ แต่เอาล่ะ การได้กลับมาเจอกันแบบนี้มันจะต้องเป็นมากกว่าความบังเอิญสิ ฉันต้องพยายามหาทางเอาตัวเองเข้าไปอยู่ใกล้นายมาดนิ่งอย่างเขาให้มากขึ้นกว่านี้แล้ว! >///<