ปัญหาต่างๆ ที่ถูกยกขึ้นมาในหนังสือ กล้าที่จะสอน นั้นเรียกน้องให้เราฝึกการเปิดกว้างและความเปราะบางทั้งกับตัวเราเองและกับอื่น ขณะที่

“กล้าที่จะแนะ”

เป็นขุมปัญญาชั้นเลิศสำหรับผู้ที่ปรารถนาขยายขอบเขตการสำรวจแนวความคิดใน กล้าที่จะสอน ทั้งโดยส่วนตัวและเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มศึกษา เพื่อช่วยให้ผู้อ่านได้ใคร่ครวญการสอน และปรับทัศนะในอาชีพการงานของตนเสียใหม่ กล้าที่จะแนะ ได้เสนอวิธีที่นำไปใช้ได้จริงในการสร้าง “พื้นที่ปลอดภัย” เพื่อการใคร่ครวญและตั้งคำถามอย่างซื่อตรง และได้ให้ตัวอย่างคำถามกับแบบฝึกหัดบทต่อบทเพื่อการสำรวจ

เรามักพยายามแก้ปัญหาการศึกษาด้วยการคิดเทคนิคใหม่ๆ หรือเปลี่ยนหลักสูตร แต่ไม่เคยลงลึกไปที่อัตลักษณ์และความซื่อตรงของเราเองเรามุ่งเน้นที่ “อะไร” กับ “อย่างไร” ในเรื่องการสอน เช่น “เราจะสอนวิชาอะไรดี?”  กับ “เราจะใช้วิธีไหนดี?” คำถามซึ่งดูมีความหมายที่ชัดเจนในการถาม

แต่คงจะยาก ถ้าเราจะถามสิ่งที่สำคัญพอๆ กันกับคำถามว่า “ใคร” อย่างเช่น “ใครคือตัวตนที่สอนอยู่? คุณภาพของการสร้างตัวตนเป็นอย่างไร หรือบิดเบี้ยวอย่างไร? ความสัมพันธ์ของฉันกับนักเรียน กับวิชาที่สอนกับเพื่อนครูด้วยกัน กับโลก เป็นอย่างไร? สถาบันการศึกษาจะสามารถช่วยให้ครูรักษาและพัฒนาตัวตนให้ลุ่มลึกเพื่อการสอนที่ดีได้อย่างไร?” เหล่านี้คือประเด็นที่ผู้เขียนชี้ชวนให้เรามาสำรวจและใคร่ครวญร่วมกัน