รายละเอียด : เพื่อน

เพื่อนความรักแบบเพื่อนที่เปลี่ยนแปลงไปเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งขึ้น ฝ่ายหนึ่งเลือกที่จะเดินหนี ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งยังเฝ้ารัก แม้ไม่เห็นหนทางที่จะสมหวังจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเพื่อนรักทั้งสองได้กลับมาพบกันอีกครั้งด้วยความไม่ตั้งใจ ความสัมพันธ์นี้จะลงเอยอย่างไร ในเมื่อหนีไปไกลแค่ไหนก็ไม่เคยพ้นหัวใจตนเอง เพื่อนกับความรักจะผสานกันหลงตัวหรือ ไม่ คงต้องติดตามอ่านกันต่อในเล่มนะคะ:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::“คนอื่นที่ดีกว่า อย่างพี่ศศิ ทำไมไม่ลองเปิดใจดูบ้างล่ะคะ” พราวฟ้าไม่รู้ทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกเจ็บแปลบกับสิ่งที่ได้พูดออกไป“ไม่รู้สิ ไม่ต้องผลักไสไล่ส่งกันก็ได้นะคะ บุ๊ครู้ว่าบุ๊คไม่ใช่และไม่มีสิทธิ์อะไร แต่ไม่ต้องหนีไปไหนก็ได้ แค่เป็นเพื่อนกันก็พอ” อักษรารู้สึกอึดอัดกับคำว่า เพื่อนซึ่งมันแปรผันมานานแล้วกับมิตรภาพและความสัมพันธ์แบบนั้น“ที่จูบพราว ที่กอดพราวไว้แน่น บุ๊คแค่อยากให้พราวกลับมาเป็นเพื่อนอย่างนั้นหรือคะ” พราวฟ้าถามเสียงเข้ม“เป็นอะไรก็ได้ที่พราวต้องการ ขอแค่ได้พบได้เจอกันบ้าง ไม่ต้องหนีไปไกลแบบนั้น พราวจะให้บุ๊คทำอย่างไรก็ได้นะคะ ขอแค่ได้เจอได้เห็นได้รู้ข่าวคราวว่าพราวอยู่สุขสบาย ถึงจะแต่งงานมีลูกก็ยังดีเสียกว่าที่บุ๊คจะไม่รู้อะไรเลย เหมือนเมื่อห้า หรือหกปีที่ผ่านมา” อักษราพูดไปก็เช็ดน้ำตาที่ไหลรินออกมาโดยไม่อยากให้พราวฟ้าได้เห็น“มานี่มา บุ๊คกำลังทำให้พราวรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนใจร้ายที่สุด” พราวฟ้ากอดอักษราเอาไว้แนบแน่น เมื่อได้ยินสิ่งที่คนที่เธอกอดเอาไว้บอกกับเธอ แค่เพียงข่าวคราว ผู้หญิงที่แสนดีคนนี้ แค่อยากรู้ข่าวคราวว่าเธออยู่สุขสบายดีไหม ทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนี้นะ พราวฟ้ากำลังต่อว่าตัวเองด้วยความคิด และกอดกระชับอักษราที่เริ่มร้องไห้มากขึ้นเอาไว้แนบแน่น“ขอแค่ไม่ไปไหน ส่งข่าวกันบ้าง และไม่ยัดเยียดบุ๊คให้คนโน้นคนนี้ แค่นี้ก็พอแล้ว พราว” อักษราพูดฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องนัก“บ้ามากเลยที่ไม่ยอมเปิดใจ เพียงเพราะว่า บุ๊คเป็นผู้หญิง” พราวฟ้าพูดต่อว่าตัวเองเพียงในใจไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูดให้ใครได้ยิน