รายละเอียด : กับดักรักนางมารร้าย

ถ้าร้ายแล้วจะได้เขามาครอง เธอก็ยอมสวมวิญญาณ "นางมาร"
ยอมให้ใครต่อใครตราหน้าว่าร้าย ว่าเลว
แต่เธอลืมไปว่า ตัวกับหัวใจ มันคนละเรื่อง
และสิ่งที่ลงทุนทุกอย่างให้ได้มา กลับกลายเป็น "ซาตาน"
หาใช่ "เทพบุตร" อย่างที่เธอใฝ่ฝันหามาตลอดชีวิตไม่
“พี่ปราชญ์ได้โปรด...” ไอยวริญเอื้อมมืออันสั่นเทาไปจับขาเขาหวังจะร้องขอความเมตตา
“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเรียกฉันว่าพี่ปราชญ์ คำนี้ไม่ได้มีไว้ให้เธอเรียก”
หัวใจของหญิงสาวกระตุกสั่นอย่างเจ็บปวดแต่ต้องทนกล้ำกลืนความเจ็บนั้นเอาไว้
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ บอกตัวเองว่าอย่าให้น้ำตาไหลออกมาให้คนตรงหน้าหยามเหยียดได้
เพราะน้ำตาของเธอไม่มีค่าเลยสำหรับเขา
“ฉันขอโทษ แต่ได้โปรดอย่าทำแบบนี้ อย่ายกฉันให้ใครเลย”
หญิงสาวขอร้องชายหนุ่มอย่างน่าสงสาร แต่ก็ไม่อาจทำให้คนใจร้ายนั้นเมตตาได้
“ไหนเธอบอกว่าอยากลองรสชาติใหม่ๆ  นี่อุตส่าห์สงเคราะห์ให้ลองหลายๆ รสชาติ
มันไม่ดีหรือไง ฉันว่าคงจะมีใครสักคนล่ะที่จะทำให้เธอติดใจได้” ชายหนุ่มพูดพร้อมยิ้มเยาะเย้ย
เธอคลานเข้าไปใกล้ร่างของนักปราชญ์แล้วก้มลงกราบแทบเท้าของเขาพร้อมกับกล่าวเสียงสะอื้น
“ฉันขอโทษได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนายหัว”
นักปราชญ์มองคนที่ก้มกราบอยู่ที่ปลายเท้าของตนด้วยความตกตะลึง
แต่จะให้เขาสงสารหรือยอมยกโทษให้กับทุกสิ่งที่ไอยวริญได้ทำลงไป มันคงจะง่ายเกินไป
เพราะสิ่งต่างๆ ที่หญิงสาวได้รับมันยังน้อยกว่าความเจ็บปวดของเขาและพจรินทร์
เมื่อคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงชักเท้ากลับอย่างไม่ใยดี
“ได้ ฉันจะยกโทษให้กับความปากดีของเธอครั้งนี้ แต่อย่าเพิ่งดีใจไปเพราะเธอ
ยังต้องได้รับบทลงโทษอีกเยอะ”