รายละเอียด : พระเวสสันดรชาดก

  เรื่องพระเวสสันดรชาดก เป็นการแสดงภพชาติหนึ่งในการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์ ที่นำมาเทศนาในการเทศน์มหาชาติ เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับการบำเพ็ญบารมีของพระเวสสันดร ซึ่งเป็นพระชาติสุดท้ายก่อนจะอุบัติเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ ทรงออกผนวชและได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นี้ การบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์ ท่านเรียกว่า พุทธการกธรรม คือธรรมที่ต้องบำเพ็ญเพื่อการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ ได้แก่บารมี 10 ประการ คือ ทานบารมี การให้ทาน ให้โดยไม่เหลือ ดุจภาชนะที่เต็มด้วยน้ำ เทคว่ำลง ศีลบารมี รักษาศีลให้บริสุทธิ์ ดุจจามรีรักษาขนหางของตน เนกขัมมบารมี มุ่งแสวงหาทางที่จะหลุดพ้นจากภพ ปัญญาบารมี ศึกษาเรียนรู้กับบัณฑิตผู้มีปัญญา วินัยบารมี ตั้งความเพียร ประคองความเพียรไว้ทุกอิริยบถ ขันติบารมี อดทนต่อความยากลำบาก ต่อคำยกย่องและเหยียดหยาม สัจบารมี มีวาจาที่แน่นอน ไม่เป็นสอง อธิษฐานบารมี มีจิตตั้งมั่น ดุจภูเขาที่ไม่สะเทือนไหวด้วยแรงลมกล้า เมตตาบารมี มีความเมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายเสมอกัน โดยไม่เลือก อุเบกขาบารมี ความวางเฉย มีใจเป็นกลาง เว้นจากความยินดียินร้ายใยสุขและทุกข์ พระโพธิสัตว์ทรงบำเพ็ญบารมี ในภพชาติต่างๆ รวมเรียกว่า ทศชาติ แต่ได้ทรงบำเพ็ญครบทุกบารมีในพระชาติที่เป็นพระเวสสันดร คือ - ทรงบริจาคทรัพย์ พระราชทานช้างปัจจยนาค ม้า ราชรถ พระชาลี พระกัณหาชินา และพระนางมัทรี เป็น ทานบารมี - ทรงรักษาศีล ขณะที่ทรงถือเพศเป็นดาบส ประทับอยู่ ณ เขาวงกต เป็นศีลบารมี - ทรงครองเพศเป็นดาบส ตลอดเวลาที่ประทับ ณ เขาวงกต เป็น เนกขัมมบารมี - ทรงบำเพ็ญบารมีทุกประการ เพื่อพระสัมมาสัมโพธิญาณ เป็น ปัญญาบารมี - ทรงพากเพียร อย่างสม่ำเสมอ และความอุตสาหะในทาน เป็นวิริยบารมี - ทรงมีสัจวาจา กับพราหมณ์ที่ทูลขอราชโอรสราชธิดา เป็นสัจบารมี - ทรงมีความอดทนต่อความลำบากนานาประการที่ถูกเนรเทศมาสู่ป่า ทรงระงับพระทัยในการเสียสละพระราชโอรส พระธิดา และพระมเหสี เป็น ขันติบารมี - ทรงมีพระทัยตั้งมั่น เพื่อบำเพ็ญบารมีให้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ เป็น อธิษฐานบารมี - ทรงประทานช้างปัจจยนาค แก่ชาวกาลิงครัฐ ที่กำลังประสบทุพภิกขภัย เป็น เมตตาบารมี - ทรงวางเฉยที่ถูกชาวสีพีขับออกจากแว่นแคว้น และวางเฉยที่เห็นพราหมณ์โบยตีราชกุมาร ราชกุมารี เป็น อุเบกขาบารมี โบราณจารย์ท่านจึงยกย่องว่า “พระเวสสันดรชาดก” เป็น “มหาชาติ” ด้วยประการฉะนี้