รายละเอียด : นิยายรักอลเวง 1-2 (2 เล่มจบ)

นิยายรักอลเวง 1-2 "คุณเรียกฉันเหรอ" ฉันเกือบจะพูดไม่ออกอยู่แล้ว เธอยื่นมือมาแตะหน้าผากฉัน ถามอย่างกระตือรือร้นว่า "ไม่สบายจนสติเลอะเลือนไปแล้วหรืออย่างไร" หญิงวัยกลางคนมีสีหน้าโอบอ้อมอารี ส่วนฉันรู้สึกหน้ามืด โลกทั้งใบเริ่มบิดเบี้ยว ไม่ ไม่ ไม่

ฉันไม่ใช่นางเอกชะตารันทดคนนั้น ไม่ใช่ของเล่นที่ถูกกระทำทารุณ สวรรค์บ้าเอ๊ย ฉันไปสร้างความแค้นโดยฆ่าพ่อหรือแย่งสามีคุณหรือไง ฉันถูกดึงให้เดินไปตลอดทาง เสียงร้องไห้โวยวายของฉันผสมปนเปกับเสียงบ่นว่าของหญิงวัยกลางคน ฟังดูเหมือนลูกหมูที่ถูกจับเขาโรงเชือด

ไม่รู้ความฝันดำเนินไปนานเท่าไร ใต้ฝ่าเท้ายังคงเป็นดินแดนเปียกชื่นอุดมสมบูรณ์ ก้อนรวดเล็กแหลมทิ่มแทงผิวจนรู้สึกเจ็บนิดๆ ผักกวางตุ้งแปลงใหญ่ตรงหน้าออกดอกสีเหลืองอร่ามควันไฟจากการหุงหาอาหารม้วนตัวลอยขึ้นช้าๆ เหนือบ้านหลังเล็กที่ก่อด้วยอิฐสีแดงมุงกระเบื้องสีดำ ห่านป่าบินตัดท้องฟ้าสีครามมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ

ห่างออกไปมีหญิงชาวชนบทท่าทางใจดีคนหนึ่งโบกมือให้ฉัน "ยายหนูลั่วหายดีแล้วหรือ ทำไมถึงปล่อยผมวิ่งเพ่นพ่านอย่างนี้เล่า รีบกลับบ้านซะอย่ามาเดินตากลม" มอ..ควายตัวโตเงยหน้าส่งเสียงทักทาย ชื่อฉันไม่เกี่ยวอะไรกับคำว่าลั่วแม่แต่น้อย ฉันคิดว่าหญิงชาวชนบทคนนั้นคงทักคนผิด

แต่หญิงคนนั้นกลับตรงรี่เข้ามา ทั้งยังบ่นอีกหลายคำอย่างเอ็นดู "อากาศหนาว อย่าลืมสวมเสื้อให้มากๆ หน่อย" ฉันตอบรับอย่างมึนงง แต่สมองกลับไม่แจ่มชัดนัก เหมือนกำลังฝันว่าตัวเองสวมชุดโบราณ รู้สึกแขนสั้นขาสั้น แถมยังกลายเป็นเด็กอายุเจ็ดแปดขวบ ความรู้สึกประหลาดผุดขึ้นในใจ ฉันเริ่มย้อนนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนจะหลับไป

ฉันชื่อเคอเสี่ยวลวี่ ปีนี้อายุยี่สิบเอ็ด เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดาๆ คนหนึ่ง ความชื่นชอบของฉันคือการอ่านนิยาย โดยเฉพาะนิยายในอินเตอร์เน็ตกับนิยายรักที่มักถูกผู้ปกครองและครูดูถูกว่าไร้สาระ ฉันยังได้รับฉายาจากเพี่อนๆ นักอ่านว่า "เทพเสินหนงชิมสมุนไพร" เพราะลองอ่านหนังสือทุกประเภทและแยกแยะ "สมุนไพรเป็นพิษ" กับ "สมุนไพรเป็นคุณ" ก่อนจะแนะนำ "สมุนไพรเป็นคุณ" ให้ทุกคนอย่างไม่รู้เบื่อ

ตอนเจอเรื่อง "ไร้เนื้อหนังไม่ชวนชิม" เป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี ฉันคิดว่าเป็นนิยายรักคอมมิดี้จึงคลิกเข้าไปดู คิดไม่ถึงว่าจะเป็นนิยายสายเอส น่าจะเป็นมือใหม่ เพราะทักษะการเขียนอ่อนด้อยมาก พล็อตไม่สมเหตุสมผลตัวละครขาดเอกลักษณ์ เหมือนนิยายรักโบราณคร่ำครึที่ถูกห่อหุ้มด้วย ความรักแบบซาดิสม์เพี่อใช้เป็นจุดขาย ประกอบกับมีหนุ่มหล่อในเรื่องมากมายจึงอาศัยการบรรยายฉากวาบหวิวร้อนแรงดึงดูดผู้อ่านได้ ไม่มีดีตรงไหนเลยจริงๆ มีแค่สำนวนภาษาที่นับว่าไม่เลวทำให้พอฝืนทนอ่านต่อไปได้

เรื่องราวกล่าวถึงหลินลั่วเอ๋อร์ บุตรบุญธรรมของสกุลหนานกงที่เพิ่งแตกเนื้อสาว เธองดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า รูปโฉมสะคราญตาน่าตื่นตะลึง จนทำให้พ่อบุญธรรมและพี่ชายบุญธรรมทะเลาะกัน และกลายเป็นศัตรูกันด้วยเรื่องแย่งผู้หญิง ก่อเกิดเป็นโศกนาฏกรรมอันน่าเศร้าในครอบครัว จากนั้นท่านโหว โรคจิตที่มาเยือนบ้านสกุลหนานกงเกิดติดใจในรูปโฉมงดงามเฉิดฉันของเธอจึงวางแผนชิงตัวเธอไป คิดจะทำให้เธอเป็นของเล่นของตัวเอง

หลินลั่วเอ๋อร์ไม่ยอมจำนนจึงถูกทรมานแสนสาหัส เธอทนไม่ไหวจึงแปลงโฉมแล้วหลบหนีออกมา ระหว่างทางผล็อยหลับไปเพราะความเหน็ดเหนื่อย และบังเอิญพบกับนักฆ่าที่กำลังตามล่าสมบัติ เธอถูกเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริง ต่อจากนั้นก็เป็นฉากรักร้อนแรงซาดิสม์ฉากแล้วฉากเล่า

ภายหลังเธอได้รับความช่วยเหลือจากจอมยุทธ์คนหนึ่ง เดิมทีเธอคิดว่าชีวิตนี้จะมีที่พึ่งพิงแล้ว แถมยังแอบมอบหัวใจให้เขาด้วย แต่สุดท้ายจอมยุทธ์กลับเป็นเดรัจฉานในคราบมนุษย์ หลังเธอถูกย่ำยีจนตกอยู่ในสภาพอนจอนาถ พี่ชายบุญธรรมที่ฆ่าพ่อของตัวเองเพื่อช่วงชิงอำนาจก็จับตัวเธอกลับไปจองจำ

พี่ชายบุญธรรมปักใจเชื่อว่าเธอคบชู้ ความรักจึงแปรเปลี่ยนเป็นความแค้น เขาทำเรื่องหยามเกียรติเธอต่างๆ นานา หลินลั่วเอ๋อร์ตัดสินใจฆ่าตัวตายและเกือบจะตายไปจริงๆ พี่ชายบุญธรรมจึงนึกเสียใจ เขาส่งเธอไปรักษาตัวที่หุบเขาหมอเทวดา  หมอเทวดาหลงรักสาวงามตั้งแต่แรกเห็นและใช่เล่ห์กลทำให้สติสัมปชัญญะของเธอเลอะเลือน ตอนมีโอกาสหลบหนีอีกครั้ง เธอก็ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของประมุขลัทธิมารที่ออกมาเดินเล่น ประมุขลัทธิมารทำเรื่องชั่วช้ากับเธอ และพาเธอไปทรมานอย่างซาดิสม์สุดๆ

เรื่องราวหยุดลงกะทันหันตรงนี้ ยังไม่จบบริบูรณ์ เนื้อหาในเรื่องบรรยายถึงมุมมองทั้งสาม ที่แปลกประหลาดและแนวคิดปัญญาอ่อนเช่นว่า "เพราะรักเจ้าจึงต้องทรมานเจ้า การทรมานเจ้าแปลว่ารักเจ้า" ที่น่าแปลกคือนิยายห่วยๆ เรื่องนี้กลับทำให้ฉันอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความคิดที่ว่า "ตกใจคนเดียว ไม่สู้เอาไปสร้างความตกใจให้ทุกคน" ฉันจึงอ่านมันจนจบ

หลังอ่านจบฉันรู้สึกรันทดกับโชคชะตาของนางเอกและนึกโกรธในความไม่ได้เรื่องของเธอ รู้สึกรังเกียจตัวละครชายทุกตัวในเรื่อง และยิ่งรู้สึกว่ามุมมองทั้งสามของผู้แต่งทุเรศเป็นที่สุด ฉากวาบหวิวส่วนใหญ่บรรยายได้น่าสะอิดสะเอียนมาก ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่บนเว็บไซต์อย่างแน่นอน ฉันใคร่ครวญอย่างรอบคอบแล้วรู้สึกว่าหากเด็กเข้ามาอ่านและถูกชักนำไปในทางเสื่อมเสียคงไม่ดีนัก

จึงดำเนินการร้องเรียนเป็นครั้งแรกในชีวิตอย่างไม่สบายใจนัก เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลเว็บไซต์ดำเนินการอย่างเฉียบขาดฉับไว ไม่ถึงชั่วโมงนิยายที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมอย่างชัดเจนเรื่องนี้ก็ถูกลบออกไป ฉันง่วงงุนสุดฤทธิ์ ในที่สุดจึงออกจากเว็บ ปิดคอมพิวเตอร์ คลานขึ้นเตียงแล้วหลับปุ๋ยไป คิดไม่ถึงว่าการนอนหลับครั้งนี้จะไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีกเลย

คำนำ : นิยายรักอลเวง 1-2 (2 เล่มจบ)

หลายๆ ท่านเคยอ่านเรื่องที่นางเอกย้อมเวลาไปในอดีตมาหลายเรื่องแล้วแต่ "นิยายรักอลเวง" เล่มนี้มาในแนวที่แปลกใหม่กว่าเดิม นั่นก็คือนางเอกของเราทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยาย แถมไม่ใช่นิยายรักธรรมดาเสียด้วย แต่เป็นนิยายฮาเร็มสาย SM

แล้ว "เคอเสี่ยวลวี่" หญิงสาวที่ให้คำนิยามตัวเองว่า "ไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรสักอย่าง มีเพียงจิตใจที่เข้มแข้งเหมือนแมลงสาบที่ตีไม่ตายเท่านั้น" จะทำอย่างไรต่อไป เธอจะหนีพ้นจากเส้นทางฮาเร็มสาย SM ได้หรือไม่ ต้องไปติดตามกันค่ะ

เรื่องนี้เป็นฝีมือการเขียนของคุณจวี๋ฮวาซั่นหลี่ ซึ่งเราเคยนำผลงานเรื่อง "แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง" มาตีพิมพ์ ดังนั้นคงไม่ต้องพูดอะไรมากนอกจากคำว่ารับประกันว่าสนุกแน่นอนค่ะ

เนื้อหาปกหลัง : นิยายรักอลเวง 1-2 (2 เล่มจบ)

"หลินลั่วเอ๋อร์" คือนางเอกนิยายฮาเร็มสาย SM ที่ฉัน "เคอเสี่ยวลวี่" อ่านเจอบนอินเตอร์เน็ต ในนิยายบรรยายเอาไว้ว่าหลินลั่วเอ๋อร์เป็นสตรีที่งดงามที่สุดในใต้หลัก ทว่าชะตากลับรันทด ต้องพานพบกับเดรัจฉานหลายคน ถูกทรมานย่ำยีศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงหลากหลายรูปแบบ

ฉันมองนิยายเรื่องนี้อย่างหยามหยัน ทั้งนึกชังเหล่าพระเอกและโกรธที่หลินลั่วเอ๋อร์ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย แต่ฉันไม่คาดคิดเลยว่าเมื่อตื่นขึ้นมา ฉันกลับต้องมาอยู่ในร่างของหลินลั่วเอ๋อร์ในวัยเด็ก หลินลั่วเอ๋อร์ที่เป็นนางเอกนิยายฮาเร็มสาย SM คนนั้นนั่นแหละ

แต่แม่ของฉันเคยบอกไว้ว่า "เคอเสี่ยวลวี่ คนเราไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหนก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี" เพราะฉะนั้นหญิงสาวที่ไม่มีอะไรดีนอกจากจิตใจเข้มแข็ง เหมือนแมลงสาบที่ตีไม่ตายอย่างฉันก็จะต้องมีชีวิตที่ดีให้ได้